Een Kugel Ies

vun Richard Weigand

Son lütt'n steebigen Jung, woll so'n dree Johr old, steiht an de Schief vun den Ies-Stand un mag sik kuum bargen vör Freid. Sien Mudder seeg to em: "Du darfst dir eine Kugel Eis aussuchen!" Dat Utsöken mang all de veelen Sorten har he mit een'n Blick in de Reeg. "Das Blaue, ich möchte das blaue Eis!", seeg he.

Dorbi geef dat Ies in all de Farven, de een sik vörstell'n mag, nee, dat blaue Ies müst dat sien.

Mudder seeg: "Nun warte, bis du dran bist, dann sagst du, ich möchte eine Kugel blaues Eis!" He weer noch nich an de Reeg, un so lang drückt he de Nääs an de Schief platt, man blots dat blaue Ies in't Oog behol'n.

Vun boben keem nu de Fraag vun de Verköpersch: "Was möchtest du?" "Ich möchte bitte eine Kugel blaues Eis, in der Waffel!" Klare Ansaag, aver vun Waffel har Mudder em nix vörseggt, dat har he opsnappt vun de grote Deern vör em.

Nu kreeg de lütt Jung sien Kugel blaues Ies, bie sien Mudder an de fri'e Hand, de Wilt ümto vergeeten, slabber he sinnig sien Ies.

Wo scheun un eenfach is dat doch, so'n Lütten mit een Kugel Ies so'n grote Freid to moken!