Wenn man dat gor nich kennen deit, dat Modder krank to Bett liggt, is man as Kind restlos verstöört. Un wenn denn ok noch Oostern vör de Döör steiht, so as in dütt Vertellen, löppt in't Familienleven doch männich wat ut'n Kurs...

Modder is krank

vun Klaus-Dieter Tüxen

Weer 'n wunnerbore Sünnåvendmorgen, de Oostersünnåvend, Anfang April un Klås jüst acht Johr oolt. De Sünn lach' ut vulle Harten, keen Wind reeg sik in de Twiegen un de Oosterblomen as Tulpen, Violen (Veilchen), Saffraan (Krokusse), Zittlööschen (Narzissen) un de velen Bodderblomen wiesten sik in ehr schöönste Farvenpracht.
Liekers wull bi Klås tohuus vöreerst nich dee to dütt feine Wedder passende Stimmung opkåmen! Modder leeg to Bett, dat weer man gor nich gewohnt, un in't Huus herrsch' 'n reget Drieven. Klås un sien lütteren Geswister — Annegret weer fiefunhalv Johr oolt un Willy tweeunhalv — frogen jümmers wedder nå, wodennig Modder toweeg weer, keken jümmers wedder nå ehr in de Slååpstuuv, weern richtig so'n beten benaut.

As se nu ok noch bald to spören kregen, dat se wat lästig worrn un de Groten ünner de Fööt stünnen, wüssten se sik gor keen'n Rååt mehr. Se harrn bi dütt schöne Wedder ja man buten spelen kunnt, åvers dat Interess gell totiet de kranke Modder.
Klås' Vadder worr över dat allto anhängliche Görenvolk bilütten füünsch. Ja, un denn weer dor noch so'n Fru, as Hölp för Modder. Dee övernähm denn ok miteens dat Kommando in't Huus un dat heter för Klås, Annegret un Willy: "Höört mål goot to. Ji gåht nu eerstmål 'n ganze Tiet lang spazeren! Gåht man nå de Koppeln achter de Prinzenstrååt un plöckt dor so veel un so schöne Blomen, as ji blots köönt. Wenn ji nå dat Plöcken wedderkååmt, geiht dat jue Modder ok all veel beter. Un Klås, du passt goot op, höörst du!"

De dree ja nu los, de Prinzenstrååt hooch un dor achter, wor de Wischen mit de Hemmelmarker Kuhl, een Bombenkrater vun'n Nootafwurf ut de Kriegstiet, legen, dee siet 1999 "Borbyer Hufe" heten doot, dor weern denn ok 'n Barg Blomen. Vör all'n Dingen de wunnerschönen, gelen Bodderblomen geev't riecklich un de Kinner plöcken, wat se blots kunnen. Man in Gedanken weern se jümmers wedder bi seehrs Modder; wodennig ehr dat woll gåhn mag?

'n Klock harr Klås ja nich dorbi, åvers nå 'n ganze Tiet dat Geföhl, allmählich kunn't wedder nå Huus gåhn. Un stolt weern se all dree över de herrlichen Struuschen, harrn keen Oog för de swarten Fingers, dee se sik bi 't Plöcken håålt harrn. Wat seehrs Modder dorto woll seggen wöör?

Tohuus ankåmen marken se foorts, de Stimmung weer ganz anners as vör dat Blomenplöcken. Vadder lach' över't ganze Gesicht, Fru Siegfried, so heter de Hölpsfru, stråhl un sä denn to Klås: "Ji köönt wedder nå jue Modder hoochgåhn, ehr geiht dat all veel beter!"

"Wat?! Krigg ik etwa wedder de Schuld?"

All dree lepen se denn in'n Draff un mit de Struuschen hooch nå seehrs Modder, åvers dee leeg jümmers noch to Bett un seeg bleek, nich sünnerlich gesund ut! De Hauptsååk åvers weer, dat se wedder lachen kunn.

"Naha, ji dree, wat mååkt ji denn för Gesichter? Kååmt man mål neger ran", sä Klås sien Modder, "kiekt mål hier, wat de Adebåår bröcht hett! Ji hebbt 'n lütten Broder kregen, 'n lütten Rainer!"

Jaaa, also nüüdlich weer he jå, åvers Klås wull nu doch genauer weten, worüm sien Modder jümmers noch to Bett leeg. Vadder un Fru Siegfried weern achteran kåmen un see weer dat ok, dee nu vertell, dat Modder vun'n "Klapperstorch", vun'n Adebåår in't Been beten worr, åvers dat nu all veel beter weer, see bruker blots noch 'n beten Roh'. Eerst veel, veel låter kreeg Klås de Wohrheit rut: De Adebåår harr sien Modder gor nich in't Been beten, sonnern — in'n Buuk! Un Fru Siegfried, dat weer de "Modder Griepsch".