Iesige Wiehnachten. Foto K.H.Renfert

Hölp — los!

vun Katja H. Renfert


"Nu man gau, pinkel ..."
De Hund kiekt mi an, denn sett he sik rünner un dröppelt beten Water op de Eer. — Goot, dat ward langen, bit ik wedder vun'ne Veranstaltung torüch bün.

Ik bring den Hund na baven in'ne Wahnung, sloot de Döör af un brus los. Ut de Puust kumm ik bi'n Veranstaltungsoort an.
De Fruuns- un Mannslüüd sitt al tövend in en Krink üm'n Disch. Bloots een Stohl is noch frie. Ielig sett ik mi dor hin.

En penetranten Ruuch stiggt mi in'ne Nees. Ik versök, flach Aten to holen; ik drei mi na links, wo Hans, de Organisator vun'ne Veranstaltung, mit de Inföhrung vun dat Thema över "Natuur-heil-kunn" anfangt.


Iestied an'n Strand. Foto K.H.Renfert

Nadem de links vun mi sittenden Fruuns- un Mannslüüd sik vörstellt hefft un uk poor Woor seggt harrn, kiekt all de Lüüd nieschierig to den Obdachlosen, de rechts vun mi sitt.
Weet de Lüüd, dat he obdachlos is?

Jeden Morgen un jeden Avend, wenn ik mit mien Hund de Straat rünnergah, slöppt de Mann in den breeten Ingang vun düsset Huus. Wenn dat ganz un gor iesig is, liggt he tosamenrullt in en Wulldeek; mitünner söcht he Schuul achter en Regenschirm vör den kolen Wind.


Nix to köpen. Foto K.H.Renfert

Dagsöver sitt he oftins dor op de Stopen, kiekt stump op de vörbihastenden Minschen. Sien binah graues, schullerlanget Hoor is kladderig; en wokernden Boort lett nix as de düüstern Ogen, de markante Nees un den verslaten Mund frie. -
Mitünner hett de Mann wat to eten. Wenn he denn sien Hand to'n Mund föhrt, kann ik den Dreck ünner sien langen Fingernagels sehn. Sien Kledaasch is oolt, afnütt, schedderig.
Tögerig fangt de Mann an to spreken.


Iestied an't Alsteröver. Foto K.H.Renfert

"Manua. Studeert, jümmer wedder studeert ..."

"Wo heetst du? Schnack doch nich so liesen!"

meckert een Frau em ungedullig an.

"Manua", seggt he nochmaal mit lahm Stimm. "Manua!"

"Is dat persisch?", fraagt een.

Manua nickköppt, denn schnackt he liesen wieder: "... hüüt Gebortsdag."

Een poor vun de Lüüd klatscht in'ne Hannen. "Gebortsdag!? Denn mööt wi jo Sekt drinken!", röppt en Fru vergnöögt.

Ik senk schamerig den Kopp, wag nich, düssen Mann, de trurig, ganz af wirkt, antokieken. Twischendörch wippt he unruhig mit sien'm övergeslagenen Been hin un her.

Mitünner kratzt he sik verlegen an'n Kopp or an'ne Been, un ik ünnerdrück eenen Impuls, dat glieke to doon.

Nodem sik de restlichen Lüüd vörstellt hebbt, fangt Shah mit sien Vördrag an. —
Op'n Disch stoht twee grote Teller, de mit Keksen un Appels füllt sünd; een jeden kann dorvun nehmen un sik ut de Thermoskannen Krüder-, Früchten- or swatten Tee ingeten.

Eenige vun de Lüüd griept wedder un wedder to den Teller mit de Keksen, sünd opreggt vun Shahs Vördrag.
Manua nippt man bloots af un to an sien Tee, eten deiht he överhaupt nix.
Mien Gedanken ströpen oftins af.


Iestied an't Water. Foto K.H.Renfert

Eenmal jede Week sünd düsse Drapen, wo en jeden deelnehmen kann.
Un Manua hett hüüt Gebortsdag.
He hett den Schritt waagt un is vun de Straat rinkomen, üm för korte Tiet ni afsiets to stahn. Lett de Lüüd, de eenen Vördrag över Natur-heel-kunn höört un doröver diskuteern wullt, weten, he hett hütt Gebortsdag …

Un wat maakt de Anwesenden?
Se hört sik wißbegierig den Vördrag an, diskuteert, eet un drinkt.
Villicht gaht se dorna na Huus.
Villicht tövt dor een op se.
Villicht stellt se denn noch den Fernseher an, höört Radio or en CD.
Villicht lest se noch in en Book, in en Narichtenblatt or in en Illustrierte.
Villicht gaht se noch an'n Köhlschapp un eet or drinkt wat.
Villicht leggt se sik noch in'ne Baadwann, üm den Dreck vun ehrn Dag avtospölen, sik in't warme Water to entspannen.
Villicht is denn de Tiet komen, sik in't warme, weeke, reine Bett to leggen.
Hett Manua een villicht?
Or is he hölp-los?
Sünd wi hölp-los?

Hölp!!!
Los!!!


15.12.2010


na baven