Rut ut de griese Stimmung!

vun Heinz Tiekötter


Dat gifft Lüüd, de meent, se harrn nix as Pech in ehr Leben un all dat Unglück op de Welt harrn se alleen to dregen. Se löppt mit'n Griesmuul dörch de Gegend, dat de Melk suur ward un du bang büst, dat se sik wat andoot. Un wenn du jem froogst, wo se dat geiht; nee lot man, froog jem man nich. Eegentlich gleuvt se wull, dat dat beter is, wenn jem dat nich so goot geiht. Dat feuhrt dor to, dat se ansnackt ward, ob wat is. Is allens in de Reeg, denn will dat villicht keeneen weten un se köönt nich wieder jammern.

Lüüd gifft dat, de fallt in en deepe Lock mit ehrn Missmoot un mööt no Seelendokter or glieks in de Klapsmeuhl. Dat Wedder mookt jem krank, wenn dat schneet. Schient de Sünn, denn hebbt se Angst vör Hautkrebs. Regent dat, denn ward se bang, dat jem Swemmhüüt mang de Fingers wassen deiht. De enen gläuvt, de Kollegen mobbt jem. De annern gläuvt, se mookt dat nich mehr lang. Un so geiht dat in enen weg wieder. Uns Fründin Rita hett jümmers nee Anschaffungen aflehnt. Se hett meent, dat lohnt nich mehr. Se weer scheedt un veel alleen. As se dat seggt hett, dor weer se fiefunfoftig. Nu geiht se op de tachentig to un is quietschfidel. Se is nu bi de "New Generation", dat is 'n kulturellen Krink in Hamborg. De Maten, de mookt tosomen Sport, goht op Reisen or in Museen, moolt Biller orrer singt tohoop. Rita hett jümmers wat op'n Zettel.

In een amerikoonsche Book heff ik leest, wat een moken kann, wenn he sik mau feuhlt, griese Gedanken in Kopp hett un em de Deek op'n Dööz fallt. In dat Book steiht düsse Tipp: Treck di scheun an, goh no denn Blomenhöker, kööp en lütte Struuß un goh to dat neegste Ollersheim orrer in en Krankenhuus. Dor froogst du de Krankensüster or een vun de Plegers, welkeen vun de olleren Lüüd keen Beseuk kriggt. Bi den giffst du dienen Blomenstruss af, snackst 'n poor Regen mit em un heurst em 'n beten to. Achteran froogst du, wat du em wedder mol beseuken dröffst. Ik segg di, dat hölpt! Ikweet dat nu. Ik heff dat utprobiert. Diene griesen Gedanken sünd weg un du feuhlst di veel, veel beter. Denn markst du, dat de lebe Gott dat egentlich ganz goot mit di meent.

Ik snack hier vun maue Stimmungslogen, nich vun en eernste Krankheit. Wenn een richtig süük is, mutt he no'n Dokter. Dor bitt keen Muus 'n Foden vun af. Man dortwüschen gifft dat jo Situaschoonen, wo di dat all beter geiht, wenn en goden Fründ di anröppt un frogt, wat du Lust op en Freuhschoppen hest. Ik roop mi denn immer en Gedicht in Erinnerung, dat fangt so an:

"Ik heff weent, wiel dat ik keene Scheuh harr;
dor heff ik een Mann sehn, de harr keen Feut!"

Weest nu, wat ik meen? Also treck nich dat Muul dol un die Schullern hooch; mook dat annersrüm!

Un wenn dat üm di rüm to gräsig ward, denn wünsch ik di de Gelotenheit vun so'n Klappstohl in en Beergorrn. De mutt ook mit elkeen Mors fardig warrn!


23.10.2016


na baven