Verschränkte Quanten

Bloots Footpleger

vun Heinz Tiekötter


De Buer Hinnerk Kruse is storben. Negentig is he worrn. Mit de Kark harr Hinnerk nich veel an Hoot. He hett jümmers seggt, wenn een den Leben Gott mit all sien Wunnerwarken drepen will, mutt he rut in de Natur un nich in de Kark. Denn mutt he mol bi Sünnenopgang öber de Feller lopen or sik freuhmorgens butendieks an't Woter setten. Dorüm keem nu ok keen Paster för de Truerreed. Dat müss en freen Spreker öbernehmen. As dat so begäng is, meld de Redner sik 'n poor Doog vör de Beerdigung bi de Wittfro an un wull 'n lüttbeten wat öber Hinnerk Kruse sien Leben, siene Familje un öber Leed un Freid heurn. He froog un froog un schriev allns fein in en lütt swatt Book rin. Wat dat denn öber Glück un Opregungen to vertellen geev, wull he weten. "Och", hett de ole Fro seggt, "op'n Buurnhoff löppt jo allns no de Johrestieden un dat wedderhoolt sik elk en Johr. Wi harrn 'n dat ruhig in uns Leben."

"Un hett dat ok mol Enttäuschung geben?", wull de Spreker weten. Dor keem de ole Fro ober düchtig in Gang. Se is orrnlich füünsch worrn: "De gröttste Enttäuschung hebbt wi mit uns Enkelsöhn beleevt. Fief Johr lang hebbt wi em studieren loten, hebbt em jeedeen Moond Geld toschoben, sien Logis un sien Schoolgeld betohlt — un wat is ut em worrn: Man blots en Footpleger!" "Na jo", meen de Truerredner, "dat is jo doch en ehrboren Beroop. Wat hebben Se gegen Footplegers?" "Fief Johr all dat scheune Geld un denn blots Footpleger, dormit kunn'n mien Mann un ik nich kloorkomen. Wi beide nich! Is doch nix för een, de vun so'n groten Hoff as unsen afstammt."


Verschränkte Quanten

Se schimp noch 'n Stremel för sik hen un kunn sik gornich inkregen, as mit'n mol de Döör opgüng un en groten jungen Mann in de Dööns keem. He begrööt de ole Fro, striekelt ehr de Hann un wull ehr 'n Seuten op de welke Wang drücken. Se schüttelt em orrnlich argerlich af un säe to den Truerspreker: "Hier, dat is he; fief Johr hett he studiert un nu puddelt he frömde Lüüd an de Feut rüm. No tein Semester hett dat bi em blots to'n Footpleger langt. Mehr is ut em nich worrn."

De junge Mann lach, schüttkoppt un dreiht sik no den Redner üm: "Mien Grootmodder will dat nich or se kann dat nich verstohn. Dat geiht in ehr'n Kopp nich rin. Ik vertell ehr dat jümmers wedder op nee: Ik heff doch nich op Footpleger studiert, ik bün Quantenphysiker worrn!"


12.10.2017


na baven