Fehmaraner Fründschaft

vun Walter Meß

So is dat denn uk mi ergahn,
man kann dat meist je nich verstahn.
Passeert is dat in Krankenhuus,
ik leeg wiet wech vun mien Tohuus.

In de Stuuv dor leeg ik ganz alleen,
keen Mensch weer ganzen Dag to sehn.
Bilütten keem ik denn to Roh
un möök uk miene Oogen to.

Op eenmal wörr ik weller waak,
un dat weer je en komisch Saak!
En Dokter reep: "Wird alles gut,
Herr Schiwek! Immer frischen Mut!"

As ik denn Namen "Schiwek" höör,
dor keem mi dat recht komisch vör —
Denn Erhard Schiwek is bekannt
op Fehmarn doch in Stadt und Land!

Ik kenn em sülms un weer nu froh:
nich mehr alleen! Dat frei mi so.
Und denn hebbt wi uns fein vertellt,
wat denn so los is op de Welt!

Wie fein weer dat, ji leeven Lüüd!
Ji weet, wat dat för uns bedüüd.
Wat hebbt wi klöönt und diskuteert,
wat so op Fehmarn allns passeert.

Wi klönen jümmer noch en Stoot...,
dat däh uns beide hartensgoot.
Wi weern nu gornich mehr alleen
un keemen weller op de Been!

Beid Betten sünd al lerrig!

Un dankbor weern wi uk nu beid,
dat een den annern goot versteiht.
Nu weet ji all, mien leeven Lüüd,
wat "Fehmarnsch Fründschaft" uns bedüüd!