Junge Lüer, dat markt man bald,
de sünd faken geern verknallt,
wenn jem en annern Minsch gefallt.
Denn wüss man geern, ob düsse Minsch
woll so küsst, as man sick wünscht.
Se kaamt tohopen mit de Schnut
un denn probeert se dat mol ut.
Dat gifft jo, wie man weet,
ganz groten Ünnerscheed.

Een suer Gesicht,
dat mag man nich.
Ne junge zuckersöte Deern
möögt ole Knackers uck woll geern
statt ole Trutschen to knutschen.
Ne Zuckerpopp mit Zuckerschnut
süht meistens jümmer lecker ut,
un ward geern vunne Muse küsst,
wenn een Musikus dor is.

Manche hebbt noch keenen Fründ,
wiel se ünnerzuckert sünd.
Un künnt se nich küssen
wi willt jem dat lehrn,
wi willt jem dat Muulwark
mit Honnig inschmeern.
Wer dat nich lehrt un Lehrjung blifft
is denn woll en Lippenstift.
Lippenstift mit grelle Farben
künnt mol den Spaß verdarben,
wenn de Farv vun Lippenstift
verkehrte Stellen sitten blifft.

As Kind, dat heff ick nich vergeten,
heff ick geern "Negerküss'n" eten.
Dat is nu all lange her,
hüüt seggt man sowat gor nich mehr.
Mi hebbt se ganz besunners schmeckt,
ick heff dorna mien Boort noch leckt.
In mien Gesicht bleev woll so'n lütten
witten Plack dorvun noch sitten.
Denn is Tante Tine kommen
un hett sick den dor runnernommen
mit ehre lange spitze Tungen.
Se sä, ick wör so'n sööten Jungen.
Se hett dat jümmer goot verstahn
anner Lüer üm Boort to gahn.

Vun veele Minschen kann man hörn,
de mögt de Knutscheree nich geern,
de wull'n an leevsten allerwegen
to Sekerheit 'n Mundschutz drägen.
Man meent uck, Knutschen is ne Sucht
un geiht deswegen up de Flucht
ut Angst vör annern Mundgeruch.
Dat gifft wirklich grote Dusseln
de kennt keen Küssen un keen Busseln.
Gifft annere, de kuum mündig sünd,
de sowat aber doch all künnt.

So'n Kuss hört mit to'n gooden Ton,
dor gifft dat keene Diskussion.
Dat is nobel, wenn so'n Eddelmann
'ne Damenhand mol küssen kann
un dorbi inne Knee geiht,
wenn de Knee nich weh deiht.
So'n richtig Schönheit mit Verstand
hett man geern länger inne Hand.

Arme Deubels hebbt all müsst
dat se Herrschaftsfööt mol küsst.
De Feut to küssen hett sien Nücken,
man mutt sick wiet na ünnen bücken.
Is goot, sick denn intwüschen
den Mund mol aftowischen.

Ick heff öberhaupt keen Lust
op so'n Sowjet-Broderkuss.
Ward sick dorbi verrückt noch drückt
un sick gegensietig schüert,
dor weet ick nich, wat dat bedüert...

Ick bin woll geern för Zirkus,
mag aber keenen Peerkuss,
keen Luftikus mit Hokuspokus
mit Fiskus, Discus, mit Krokus un Lokus.
Mitünner knutscht mien Rietmitismus
sick richtig gern mit mien Meniskus.

Mitünner will dat nich so glücken
mol annerseen een uptodrücken.
wobi uck mol so'n loos Gebiss
nich so jüst vun Vördeel is
wodörch dat Lippenbekenntnis
ganz schnell mol to end is.
Doch hett man Honnig schmeert in Boort
kummt man richtig goot in Fohrt.
Dat hett uck all Minschen geben
de is dorbi de Luft wegbleben.
Dat is to'n Küssen gooden Grund
för de Beatmung Mund to Mund.

Ok de "Beatmung" Mund to Ohr
leevt sünnerlich Herr un Fru Boor!

Faken hoolt Brögam un sien Bruut
lang tohtopen mit de Schnut,
oder Schatzi un de Schatz
geevt sick dörch Telefon so'n Schmatz.
Dat gifft ganz verleevte Lüer,
de schickt sick up Breefpapier
dusend Küss plus Mehrwertstüer.

Sülbst en Papst hett geern mol küsst
(heff't sehn, sünst har ick dat nich wüsst).
He hett poormol de Welt bereist.
Dat dä he mit'n Fleger meist.
He is de Trepp denn runnerstegen,
hett ünnen up de Knee denn lägen,
ganz deep mit dat Gesicht in Sand
un hett dat küsst, dat fremme Land.

Ick heff mien Ackerland mol küsst.
Ick wull mol weten, wie dat is.
Wenn mol Sand hest anne Schnut
rutscht man mit Muulwark nich so ut.
Ick mak mit Ackerküssen Schluss —
dat wör togliek de Afscheedskuss.