Chili con Carne

vun Heinz Tiekötter

Du, heur mool, dat hier ward keen Kookrezept. Dat ward 'n Unfallbericht!

Koken is 'n Hobby vun mi. An Besten kann ik "Chili con Carne". Un dat ward jedetmol Mengen. Ik eet sowat jo so geern. En groten Hümpel dorvun ward infrorn. Kümmt unverhofften Beseuk, heff ik jümmers wat optodregen.

Koken kümmt bi mi glieks no Skootspelen in'n Kroog. As uns Göörn noch lütt weern, hett dat oftens mol Striet geben. Mien Lieschen hett dat nich gefulln, wenn ik mi mit Speck, Zibbeln un Knofi an ehre Arvensupp orrer ehrn Eenpott ranmookt un dat 'n lüttbeten veredelt heff. Uns Kinnner spennen mi Applaus.

Vundoog kook ik exzotischer, man jümmers nich ohne Knofi, Zibbeln un Speck. Dat gifft doch nix, wat mehr Smack op'n Töller bringt? Wenn du dat beter weetst, denn verroot mi dat man mol.

Annerlest wull ik wedder Chili con Carne moken. Vörbereitungen sünd jümmers desülbigen: Zibbeln hacken, 5 Knollen Knofi pulen, Speck würfeln un allens paroot an de Siet stellln. De Büchsen mit Mais, Tomoten un Kidneybeans stoht all open blangenbi; so as ok Solt, Peper un Curry. Twee Pund Gulasch smurgelt all in de Pann. Dat flutscht un geiht mi licht vun de Hand.

Meist bün ik in twee Stünn dormit dörch. Anners an'n lesten Meddeweken. Dor hett dat een halben Dag duert. So lang heff ik dormit tobrocht. Worüm heff ik mi ok aflenken loten! Du kennst dat sülmst: För dat Koken bruukst du heugste Konzentraschoon. Aflenkung bringt dien Eten in Gefohr.
Wenn in den Momang, wo du allns in de Reeg hest un dat Gericht binoh fardig is, de Klönkassen pingelt, goh nich ran orrer weurg den Anroper af! Vertell em jichtenswat. Mienwegen löög em de Hucke vull. Schnack wat vun en Unfall bi diene Nobersch, dat du dringend bruukst warrs un eerste Hölp leisten muttst, or dat de Füerwehr vör de Döör steiht. Obers foot di kott!

As mien Gulasch scharp anschmoort weer, keem de annern Soken boben op. Ik heff allens mit'n beten Sambal-Olek ünnerreuhrt, as dat Telefon pingel. Hitt dool dreihn is denn egentlich Routine! Heff ik nich mookt. Ik wull mi jo kott foten. Harr ik dat man mookt. As de Brandgeruch ook in de gode Stuuv ankeem, wuss ik all Bescheed. Un so is dat komen, dat ik miene Kooktiet dütmol op veer Stünnen verlängert heff. Alleen twee Stünnen heff ik bruukt, üm de Briketts ünnen vun'n Pottbodden aftospachteln...

To'n Glück harr ik noch Wittkohl infraren. Wiehnachten eten as'n Kanink — dat is en besünnere Aart wiehnachtliche Inkehr. Dor harr ik op verzichten kunnt.