vun Gertrud Everding

Recht mutt Recht blieven, so is dat nich in Orrnung! De Lüü slaht een den annern doot, löögt un bedröögt, se mordt un brennt. Kiek di dat doch an, Gott! Krieg is överall! Ik aver bin unschüllig un ik beed to di mit reine Hannen: Maak doch endlich wat, Gott, dormit dat wedder Recht gifft. Slah du se doch doot, Herr!

Aver dat gifft keen Recht. So lang al nich! Dat kann keen Recht geven, wieldat ik ok noch nich gerecht bün! De Striet geiht alle Daag wieder op uns Eer, in Ehe un Familje, mit de Kinner, mit Vadder un Mudder, op de Arbeit, in uns Land, bi Frünnen un Fienden!

Ja, weet denn noch een von uns, wat Recht is? Bün ik denn würklich ganz unschüllig? Is nich de Wurm in dat allens, wat wi jeden Daag to sehn kriegen? Dat Recht schall mit Bomben un Raketen, mit Panzer un Flegers, mit Hass un Dood togangbröcht warrn. De Minschen starvt as de Flegen — de Fruen un Kinner verdöst un verhungert, warrt dootslahn, dootscheten, afmurkelt mit Hass un Woot. "Wi hefft Recht!", schreet se all!

Is dat Recht? Warrt so denn Recht schafft?

Wenn mien giezigen Broder de Miete so düür maakt, dat ik se nich mehr betahln kann, un he mi denn ruutjagen deit ut sien Huus, is dat denn Recht? Jo, de Mann is so, as dat hüüt normaal is, he hett nix Verkehrtes daan, aver is he ook gerecht? Recht kriggt he vör Gericht, aver rechtschapen, dat is he seker nich.

So eenfach is dat nich! Rechtschapen, för wat, för wokeen? So ganz kriegt wi dat nich hen. Justitia kann nich kieken, heet dat — aver de Leev, de is hellsichtig. De Leev, de klaagt, wo sowat Böses passeert, dat een sien Broder to'n Wenen bringt.

Geev du uns Freden.

Een warrt jümmers wenen or mit sien Tähn gnarschen un "Unrecht!" schreen.
Gott, alleen du bringst dat Recht tostannen, du kannst dat beter as wi.
Jesus is unrecht anklaagt west. He hett nix seggt dorto. Un denn is he an't Krüüz gahn un storven. Is dat dorvon Recht worrn?

Recht hett bi uns in de Welt de Starke, de Swacke mutt sik bücken, un he mutt sik ünner dat Unrecht luurlütt maken. Gott, du warrst uns Recht geven, du sühst dat Gräsige un Slechte un du warrst allens wegsmieten, wat uns Leven so kaputt maakt.