 |
|
Wat bi den Kommerz-Kult allens to'n Düwel
geiht. |
|
Un dat is vundaag een groot Probleem, wieldat för to veele jümmer rugbanniger togahn mütt. In lude Disco-Musik warrn de Junglüüd schier wild maakt. Ecstasy-Pillen maken ehr Föhlen un Denken frie, frieer, glöven welk. Mit hitt makte Autos susen annre mit över tweihunnert Kilometer in de Stünn üm de Wett un föhren sik un de Koren to Schrott. Un öftins kamen ok noch Unschullige to Dood. —
ln Hamborg un anner groote Städer hangen se sik buten an de Bahnen, S- orrer U-Bahn-Hiking heit dat. Hooch an Törms orrer Brüchen malen se mit Spray-Dosen ehre Kunstwarke. Un wenn se Moneten för ehre Dullerien bruken, kann't vörkamen, dat en olle Oma in'n Schwartauer Kurpark en över de Rüsch kriggt un ehr Handtasch loos is. Slöötelbeen un Arm hett se sik braken. Vun so'n Undöög stünn jüst gistern wedder wat in't Blatt. Obsternaatsch sünd se un dullhoorig, so warrt seggt. Is wat Wohres an. Mit Horror-Videos in'n Kopp un Drogen in't Bloot is jüm nix wild naug. Un Hard Rock mutt sien. Beder noch Heavy Metal! Mit Maten geiht nix mihr. Lüttkraam tellt nich. Un wenn wi dat genau bekieken, stecken achter ditt allens faken lege Geldsnieders. Se willn de Moneten vun uns Junglüüd hebbn. In de Discos, för de CDs, för't Handy, för de Klamotten, för de Snellmakers, de harden un de annern. De geldschierig Öös maken uns Junglüüd twei.
Un ik will nu vun junge Lüüd twüschen Knicks un Beken vertellen. Un denn noch ut en Tiet, as dat Geld nix güll, as en Ami-Zigarett acht Reichsmark kosten dä. As dat nix to köpen geev. Wat kann dor schon afgahn? Dat warrt wißlich so'n langwieligen Schiet, höör ik de wat jüngeren Lüüd rümmerquesen. Wat sünd överhaupt Knicks un Beken?
Villicht schüll ik up Gedüür spekleeren un liekers
wieder vertellen. Dat mit de Knicks is ene ganz lange Geschicht. Alle
doden Tühn müßten vör en poor hunnert Johren
ersett warrn dörch levige. De Ierd wöör to enen Wall
upsmeten. So geev dat enen Graven or twei up ene or beide Sieden vun
den Wall. Un up den Wall wöörn Strüker plant: Swatt-
un Wittdoorn, Vagelbeeren, Hasselnööt, ok Eiken un Eschen
un veele annere Soorten. Dat wöörn mit de Tieden schööne
Hecken mit veele Krüder un Blomen in un an de "Knicks",
as disse Hecken nömt warden.
Dat weer in de Tieden na 1946, as wi all Weeg to Foot aflepen. Drahtäsels weern en Luxus, kuum een harr en gängsches Fohrrad. Dor weer dat bannig wat ümständlich, Scholen to besöken. Liekers tröken ut uns Dörp Cashagen vun'n Harvst 1946 an woll teihn junge Lüüd na de Upbuumiddelschool na Ahrensböök. Kort na fief in'n Morgen güng dat in'n Sommer los, dörch schietige Landweeg, dweer över Wischen un Koppeln, över Grüpp un Graven, negen Kilometer hen, negen Kilometer trüch. Gerhard un Renate keemen in Grebenhagen ut Dakendörp, Christa an'n Heckkaten noch dorto, mennigmaal ok Lilo up'n Steindamm. Up disse Weeg passeerten nu kurioose Saken. Hen to müßten wi ja flink lopen, wieldat sommers Klock söven mit den Ünnerricht losgüng. Up'n Trüchweg avers harrn wi Tiet. Elkeen vun uns kann wißlich wat dorvun vertellen.
Ik will maal ditt berichten: Wilhelm un ik weern in desülve Klass un liek old un hölen ok süß tosamen. Un uns Liehrerin för Natuurkunn, Fräulein Babst, harr uns för dat, wat buten blöht, flücht un krüppt, nieschierig maakt. So weer jeedeen Weg na Huus hen upregend. Wi wüßten, wo de Gavelrick orrer Roode Milaan sien Reveer harr, wi kennten de Ecken vun de Haviks un Bussarde, wo de Heister rümmersuste un alle Deerten mit sien Krächzen wohrschugte. Wi wüßten, wo de Voss sienen Bu harr un de Katteikers ehre Kaben un de Unk uuhte. Vun Wieden kunnen wi Raven- un Saatkreih ünnerscheiden. Wi kunnen mitkriegen, wo un woans de lütten Vagels ehre Nesten buuten. Un de Strüker in de Knicks leverten uns Beren vun Slöön, vun'n Wittdoorn un Haagbudden. Wi brukten keen Vitamin-Pillen. Wenn de Tiet weer, verputzen wi ok verschedene Poggenstöhl. De sünd ok roh smacklig. Poggenstöhl kennt ji nich? Dat sünd keen Stöhl för Poggen, för Frösche, dat sünd Pilze, Champignons un so.
Dat geev ok annere Grünnen, woso wi later na Huus hen keemen. An't und dörch't Cashagener Holt löppt ene schööne Au. In't Fröhjohr hett se bannig veel Wader. Wi zuckelten denn an den Waderloop längs. Bald harrn wi rutfunnen, dat mit Fisch nich veel los weer, nix as Sticklingen un lütte Ellritzen, keen Hekte. Avers lopen Wader treckt an as so en Magneet. — Wi schnitzen ut de Bork vun de Kiefen lütte Bööd un löten se in de Strudels un snellen Strömungen üm de Wett föhren. Orrer wi hebbt Stauwarke buut un in en Rönn de bloots mit dat Taschenmetz warkelten Waderrööd to'n Lopen bröcht. Beten wat schaamig mütt ik denn nu wohl togeven: Wi weern junge Bengels vun sößteihn, söbenteihn Johrn. Planten, Strüker, Deerten, Veicher, Krüüder un Blomen in un an de Knicks un Beken harrn uns jümmerto wat Nieges to vertellen.
Een Begevnis belücht de Afsünnerlichkeet vun disse Tiet un uns jungen Lüüd noch nauer. Dat güng mennigmaal aventüürsch to, so ornlich mit Herutföddern un Upregen un Upstand, Ängsten un Gefohr. Weer denn de Tiet kamen, dat wi to Danzstünn güngen. Midden in de Nacht tappelte ik denn de negen Kilometer vun Ahrensböök na Huus hen. Un in ene Nacht keem ik in en Unwedder, dat blitzte un dunnerte, un de Regen prasselte. Ik nehm en Afkörten över en Weid. Dor suuste vör mi en Blitz hendal, un in dat blaag-blinken Licht sehg ik, dat en Deert in de Höcht flöög un liggen bleev. Harr mi drapen kunnt. Ik verfiehrte mi bannig un zuckte tosamen. De Knei slodderten. — Doch dat müßte ünnersöcht warrn. Ik fünn enen staatschen Hasen, beten wat zuckte he noch, denn weer't vörbi mit em. Mit de Handkant kreeg he to Sekerheit noch'n Slag in'n Nack. — Dat geev denn enen Braden för mihrere Daag.
Över föftig Johrn sünd in't Land gahn. För wat heff ik vun Knicks un Beken, vun Bööm, vun all den Naturkraam un de Belevnisse vertellt? Wi kregen en Ahnen vun dat Tosamenspeel vun all't Levige. Un wi weern merrnmang. Un dat weer un is för uns sinn-vull-leviges Leven. Wi föhlten un föhlen uns tosamenhörig. Veele ehr levlang. Af un an drapt wi uns un vele kaamt. De gröttste Bewies vun’t Tosamenhören is woll, dat sogoor Maten vun wiet weg ut dat Utland, ut de Darcy Street, Tom de Souza in Australien un vun Guatemala mehr as eenmaal den Weg funnen hebbn to uns Tosamkumst in uns ool Danzlokal „Hamburger Hoff“ in Ahrensböök. Leeg is dat Leven för veele Junglüüd hüdigendaags: Se jachtern vun een Steed na de anner, in mennigeen Disco orrer annerwegens maakt de een un anner sien Föhlen un Denken wieder mit Designer-Drogen. Un wenn se denn mit'n dicken Kopp upwaken, is allens Schiet, denn haugen se am leevsten allens in Gruus un Muus. Dor mütt schonst en Saurier vör jüm stahn, wat anneres kriegen se nich mit. Ganz ihrlich: Mi duurn de jungen Bengels un Deerns.
So veel is seker: De Knicks un Beken mit Planten, Strüker, Blomen, Deerten un Vagels gifft dat jümmer noch twüschen Cashagen un Ahrensböök un annerswo. Bloots "Kicks" kriggst dor nich vun, villicht avers doch en wiedes Föhlen un Ahnen. Wiß is: Nix küümt trüch. Wat weest is, is weest. De Knicks un Beken kunnen uns wat vertellen, mit de Junglüüd vun hüüt snacken se nich mihr. Mi is dat engaal, wat de Lesers orrer Tohörers mi un mien Maten för mallerig un snaaksch halen, dat wi mit "Kinnerkraam" de "Jugend"-Tiet verbröchten. Kannst veel mehr seggen, dat uns na dat Gruun vun de Kriegsjohren Knicks un Beken, Planten un Deerten goot doon hebbt. En Minsch hett seggt: "Jugend is en In-eensenweg-besapen-sien.
Dat is dat nöödig Fever vun de Vernunft." Un dat kost
hüüt Geld!! Un morgen noch mehr. Un maakt Jungs un Deerns
twei.
In Anlehnen an en anner Geschicht vun mi segg ik nich, ik roop: "Hülp! Hülp! Uns Junglüüd brennt!" Satan högt sik.
Een Frünnin schrifft över uns Daag: "De Kommerz will sin Recht. Wokeen mitmaken will, schall dat ruhig. In uns Tied kriggst nix mehr dördrückt, wat keen Gewinn bringt. Un büst binah en Landesverräter, wenn du wat kritiseerst, wat Gewinn bringt. Wullt du etwa de Weerschap schädigen?! Pfui! — De Kommerz is sakrosankt. Dat is wohraftig de Gott Mammon, de Halloween regeert — avers sin Gesicht is nich geheimnisvull as de Masken, man bloots banaal un ordinär. He is en Satan sünner Mythos, platt, öde un vulgär. Un em deent uns Sellschap wohraftig bedingungslos! In den Sinn sünd wi alle al lang Satanisten."
|
|
6.11.2004 |
