Wees fief Minuten still
3. Oktober


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Un dor keem en povere Wittfru un legg man twee Scherflein in.

Markus 12, 42

Afschrieven kunn se dat nich. Se weer so arm, dat de Staat bi ehr nix halen kunn. Anner köönt vun de Stüer afschrieven. Anner köönt dat, wat se Godes doot, to Book schrieven. Anner verwohrt sogor den Beleg, de Quittung för ehr Spende. De een gifft dusend Euro, un de hier gifft twee Cent. Wokeen gifft mehr?

Apensichtlich hett dat nix mit de Summ to doon. Düsse Wittfru harr nich mehr. "Se hett vun ehr Armoot, ehr Povertee allens inleggt, wat se harr, ehr ganze Nohrn", seggt Jesus vun ehr. Düsse Wittfru geev allens.

Woans geevt wi? Lüttgeld ut de Westentasch? "Hest du Kollektengeld?", fraagt wi, wenn wi na Kark gaht, un meent dormit dat Lüttgeld. So geevt wi. In Perzenten kannst dat gor nich utdrücken, so ring is dat.

Kennt wi de Gaav, mit de wi beschenkt sünd? De is hunnertperzentig. Gott spoort nich, wenn he uns beschenkt. Wenn Gott mit sien Gaven so spoorsam weer as wi mit uns — wi wöörn all ümkamen.

Mööt wi nich mehr geven?

Wenn Gott sik tahlen leet, wat he di gifft all Daag —.
Bedenk dat un geneet un gifft dien Broder ok.

Na R.A.Schröder


4.10.2015


na baven