 |
|
Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing |
|
Weest liek as de Minschen, de op ehrn Herrn töövt. Psalm 32, 5 Kannst jümmers klook kriegen, wokeen töövt un wokeen nich. Bi'n Heinkehrertransport liekso as bi Christi Wedderkumst. De een laat den Slaap susen un fohrt op den Ankamen to; de annern laat sik in ehrn Rhythmus nich dörnannerbringen un blievt, woneem se sünd. De een plaant för den, de ankamen schall; de annern laat sik vun nix ut de Roh bringen. De een maakt dat nix ut, dat allens, wat ehr angeiht, bloots vörlöpig is; de annern maakt sik endgültige Fakten. De een sünd Pilger; de annern blievt op een Placken stahn. De een hebbt en Börgerbreef in'n Himmel; de annern langt ehr Pass vun de Polizei. — To welk höört wi to? De een weet, dat an'n letzten Sünndag vun't Karkenjohr, an'n Dodensünndag, de Reed is vun den, de wedderkamen warrt, de Levigen un de Doden to richten. De annern gaht na'n Freedhoff un besöcht de Gräver ahn Höpen. De een töövt; de annern hebbt nix to verwachten. Wi töövt op di, du kümmst ja wiss,
de Tied is bald vörbi,
wi passt dorop mit groot Ajeß un Freud un lengt na di. Wa warrt dat eerst, wenn wi di seht, de us na Huus denn bringt, 'neem wi di ewig singt. |
|
30.11.2008
|
Wees
fief Minuten still
