Wees fief Minuten still
31. März


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Un Judas sä: Wat geevt ji mi? Ik verraadt em ju. Un se beden em dörtig Sülverlinge an.

Matthäus 26, 15

Weer Judas en Frömdkörper, orr höör he to den Jüngerkrink? Doch, he höör dorto. Jesus harr em ropen, un he weer mit em gahn. Dree Johr lang. Jüst so lang as de annern. Jümmers mit Jesus mit. Gifft dat denn keen Gemeen ahn Judas? Nee. Denn wi höört dorto!

Sünd wi etwa Judas? Un wenn us dat Bevern ankümmt, nochmaal: Sünd wi Judas? Kannst Jesus för Geld övergeven. Kannst Jesus mit en bilöpigen Satz an'n Fiend utlevern. Kannst Jesus verraden dör Kontakt mit Lü, de em nich wüllt. Judas sin Verraat weer keen Plaan, den he sik johrenlang trechtleggt harr. Dat güng eentlich bloots üm, dat dat in't Düüstern nich to'n Kuddelmuddel keem. De Hogenpreesters muchen de Saak geern fix un in de Still achter sik bringen. Krawall weer ehr nich topass. So licht weer Judas sin Verraat, dat dat bloots en Aart Terminangaav weer, wennehr Jesus ünner stille Bööm buten vun Jerusalem to finnen weer, mehr nich.
Verraat an Jesus kann also al mit en bilöpige Terminangaav passeern. Verraat is ganz licht. Wi sülven köönt da en Leed vun singen.

Allns, wat du, Herr, muttst dregen,
dat is min Schuld förwohr.
Min Krüüz, an dat's di slögen,
dröögst du — mi weer't to swaar.
Och kiek op mi, mi Armen!
Verdeent heff ik dat nich,
man liekers lücht mi Barmen
Herr, ut din leev Gesicht.

Na Paul Gerhardt


To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Marlou Lessing in Holsteiner Platt.


19.3.2009


na baven