Wees fief Minuten still
12. Juni


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing
To'n Anhören hier klicken:
Lesen deit Marlou Lessing.

Mien Hart is redig, Gott, mien Hart is praat, dat ik singen un laven do.

Psalm 57, 8

Redig warrn för Gott — dat passeert nich mit Hujaahnen vun't Bett ut, nich in de Komodigkeit, wo du in liggen blieven muchst; utnahmen de, de süük sünd. Köönt wi vun uns seggen: "Herr, wi sünd praat un redig!"?

Dat gifft en sünnerlich Bören to't Beden. Denn wi snackt mit em, mit Gott. Hebbt wi uns rüst dorför, so as Gott dat will? Orr meent wi, wi bruukt uns nich rüsten, wi köönt unsen Dagsplaan eenfach so dörtrecken mit sien Termine un Verplichten. Nee, dat köönt wi nich. Wosaken kann denn en Hart praat ween, wenn dat keen Tied to'n Beden hett?!

Tied mööt wi hebben. Harrn wi en Telefoonverbinnen mit Gott, dennso wöörn wi doch ok jedeen Dag anropen! Wi wöörn dat glieks maken. "Mien Hart is praat un redig", dat is so'n Anroop. Mien Hart is praat för di, nich för annere; ik heff allens afschalt, ik snack bloots mit di. Ik heff de Bibel in de Hand nahmen, ik heff dat Handy wegleggt, ik höör bloots di un laat mi vun nix mehr stören.

Wokeen dat deit, wokeen so praat un redig weer, de höört to de, de den Dag mit Singen un Laven anfangt. "Fröhe Vagels warrt fungen", heet dat. Man fröhe Laavsingers blievt den ganzen Dag froh!

Mien Hart is redig, Gott, mien Hart is praat. Sprick du, denn du deist Grotes, dat ik singen un laven do.


28.6.2020


na baven