Wees fief Minuten still
24. Januar


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Wiest min Kinner un dat Wark vun min Hannen na mi.

Jesaja 45, 11

Uns Kinner schallt mal anstännige Staatsbörgers warrn; se schallt mal orrig Geld verdenen; se schallt dat beter hebben as wi; se schallt dat Leven wuppsen könen. Ja, avers is dat allens? Wat, wenn uns Kinners dorachterkaamt, dat wi ehr dat wohre Geheemnis vun't Leven nich vertruut maakt hebbt? "Ji hebbt sik toschannen wuracht, dat ji uns grootkregen hebbt, avers dat, wat würklich wichtig weer, sünd ji us schüllig bleven." Dat is ehr Urdeel över us.

Wat is denn würklich wichtig? Dat wi as Öllern dat Wark vun sin Hannen, uns Kinner, de wi ut Gotts Hand kregen hebbt, na Gott wiest. Na em henföhrt.

Geiht dat?

Verarven kannst den Gloven nich. Gott buut dat Huus vun'n Gloven. Avers dat Buumateriaal dröfft wi levern. Allerhand köönt wi beschicken: uns Beden för de Kinner, mit Gott över ehr snacken un ehr de Bibel leev maken. Doch, dat köönt wi.

Avers bloots denn, wenn wi de Bibel leev hebbt. Wat de Öllern nich smeckt, smeckt ok de Kinner nich. Wa de Öllern nich vun leven wüllt, da wüllt ok de Kinner nix vun weten. Leevt wi vun Gott? Veel kümmt op uns an. Veel.

Ik un min Hus, wi muchen graad
di, Herr, so lang wi leven doot
mit Seel un Hannen denen.
Du schast de Herr in't Weeswark ween;
schriff doch din Segen in de Steen,
wi kiekt bloots na din Menen.

Na Philipp Spitta


15.1.2009


na baven