Wees fief Minuten still
8. Dezember


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Du avers, Dochter Zion, frei di över all Maten, un du, Dochter Jerusalem, juchhei vör Freid! Süh doch, din König kümmt to di, en Gerechte un en Hölpsmann, arm.

Sacharja 9,9

Nich bloots Freid kann düt Woort bringen, sünnern ok en sware Anfechten: Woso keem he denn arm? Woso hett Gott dat nich anners maakt mit sin Söhn — un dordör ok mit us?

Dat weer doch 'n Klacks för Gott, so to bestimmen: Min Söhn warrt nich as povern Stackel boren, sünnern in'n Königspalast vun Jerusalem. Un all de, de op mi vertruut un sik as Christen bekennt, schallt vun den Momang op an riek warrn, vör Sundheit strotzen, ehr schall allens, wat se anpackt, slumpen usw. usw.

Woso hett Gott dat nich so maakt? Dorüm, wieldat us dat üm Gott to doon ween schall, nich üm us sülven. Denn wenn Gott uns' Programm erfülln wöör, wöörn wi dat doch üm us doon un nich üm em. Wi wöör all achterher ween achter dat, wat he us sowiso schenken will, avers nich na Gott sin Riek.

Wi hebbt en König, de arm is. Wa hett Gott dat doch richtig maakt! Nu dröfft wi to em kamen, dat Gott sin Programm an us erfüllt. Wat för en Programm!

O Gott, du hest dat doch richtig maakt. Help us, dat wi de Armoot vun din Söhn leevhebben köönt. Se weer de Weg na us, dat wi glöven köönt.


30.12.2008


na baven