Wees fief Minuten still
14. Dezember

As dat Füür dat Sülver pröövt un de Oven dat Guld, so pröövt Gott de Harten.

Salomo sin Spröök 17, 3

Mennigwat steiht us bevör! De Adventstied is keen Triumphtoog bi Kerzenschien. Schoonst dat allens schöön lett. Dat schulln wi ok man bibeholln.

Advent is Examen! En Pröven findt statt.

All Wöör in de Bibel, de mit Jesus sin Kamen un mit sin Wedderkamen to doon hebbt, wiest dat düüdlich: de doren seht, de annern blievt blind; de doren warrt annahmen, de annern fallt dör; de doren gaht in'n Festsaal, de annern blievt buten stahn. Hartens-Examen!

Wa is dat nu? Bestaht wi? Hebbt wi noog "lehrt"? "Bereitet doch fein tüchtig", singt wi vundaag. Dat gifft also en Praatmaken för't Examen. Un praat maakt wi us, indem dat wi nau rutkriegt, wat Gott weten will in't Examen. Gott fraagt in't Examen: Wat höllst du vun min Söhn?

De Anter kann man bloots heten: He is min Herr un Heiland, un dör em heff ik Versöhnen funnen.

Dennso mutt Christus also al wat an us daan hebben. Warrt wi wies, wonas ut dat Praatmaken en Praatmaakt-Warrn warrt? He pröövt, indem dat he wat an us deit: he treckt dat Sülver ut de Slacken, un wat he ruttreckt, is köstlich! Dat is de Sülverring, dat Teken, dat wi den Vadder sin Kinner sünd.

Advent. Examen vun de Harten. He maakt, dat wi bestaht. Wi sünd dör.