De Wiehnachtshex

Vun Silke Frakstein


Hexen — gifft dat nich? Denn heuer mol to.

As lütte Deern vun 7-8 Johr weern wi an'n Mittelweg to Huus. Bannig vörnehm weer dat dor, un wi Kinner dröffen blots jümmers achtern, also in den Lieferanteningang, rin. Dat weer ober de Keller, un de weer jümmers bannig düüster, un Müüs susen dor ok rüm. Dat slimmste ober weer de Huusmeestersche. Se kreeg uns jümmers to foten. Brrr, en richtig gruselige Hex. Op de Schuller harr se 'n Papagoi sitten, un in ehr Stuuv legen jümmers Koorten op'n Disch. De Ool seet ünner de greune Lamp un muss Strümp stoppen. Mann o Mann, wat harr ik blots för Hartklabastern vor düsse Fro. Af un an sünd wi denn vörn in dat Huus ringohn. Dor weer allens ut Marmor un'n groten Spegel an de een Siet. Gaaaaaanz liesen op Tehnspitzen goht wi bit no de Trepp — un zack — keem de Hex ut ehr Wohnung. Ik bün de Trepp ropjoogt as Speedy Gonzales ut'n Trickfilm. Mi weer jümmers ganz öbel. Dörch de Muern hett se uns sehn. Sowat kunn blots 'n Hex!!

Ober nu weer jo Wiehnachten, un de Hex kunn mi nix mehr doon.

Dat pingelt. In de Döör steiht 'n Wiehnachtsmann. He grippt in sien Sack un gifft mi twee grote scheune Pepernööt. Ik kunn vor luder Andacht nix seggen. Hmmmmmm, de weern ober lecker un ganz alleen för mi. Ik stammer mien Gedicht, un de Wiehnachtsmann strokel mi de Backen. Ober wat weer dat! De Hannen!! Dat — dat sünd doch de vun de gruselige Hex!! Nee, nee, ik will de Pepernööt nich mehr. De Hex will mi vergiften. Grood so as bi Sneewittchen mit'n Appel.

Utneiht bün ik ünner dat Sofa. Un de Pepernööt hett mien Broder eten.

Een Johr loter is de Hex denn uttrocken (de Papagoi hett jümmers "Heil Hitler!"
schreegn, un in de föfftiger Johrn wull dat nüms mehr heuern).

Mien Mudder muß mit mi tosomen in de Wohnung rin. Ik mutt mi doch övertügen, dat de Hex ok würklich un wohrhaftig nich mehr dor ist.
Un wat sehg ik dor? En groten Spegel vun de Wohnung no dat Treppenhuus hen. Vun binnen kunnst allens sehn, wat buten passeert!

De scheunen Pepernööt...



na baven