Op ole Weeg un Brüchen:

Wegwieser Schwartau

vun Antje Heßler

Vun Woltersmöhlen geiht dat...

De Schwartau hett uns al so männig ole Weeg un Brüchen wiest! Toletzt weern wi över de Möhlenbrüch in Woltersmöhlen na Kesdörp föhrt. Wi müssen doch kieken, wo de Schwartau sk wieder ehr Bett maakt hett. In Kesdörp sull dat noch en Footgängerbrüch geven.

...wieder an de Schwartau bi Kesdörp, dor glänzt se mang de Bööm

Hier in en lütten Schwartaubagen liggt Kesdörp

De Landstraat slängel sik an't Över vun de Schwartau lang. De Knicks harrn eerst wenig Loof. So kunnen wi dat Bett vun de Schwartau goot utmaken. Ole grote Pappeln wiesen uns dat Flußbett. Över en Koppel güngen wi bit an't Över vun de Au. Dat Water vun de Schwartau blenker düsterblaag in'n Sünnenschien. Up de Schwartau paddeln eenige Aanten. Aver vun de Footgängerbrüch weer nix to sehn.

Uns Fohrt güng wieder. De eersten Hüser vun Kesdörp dükern achter den Barg up. En Wegwieser An der Auwisch leet uns anhollen. Dor föhr' n wi lang, ok wenn dor "Sackgasse" an stünn. Un wi kemen an de Schwartau! En dicken olen Eekboom weer dat Enn. Ünner den Eekboom stünn en Bank. De weer wie för uns bestellt. Vun dor wöörn wi de Footgängerbrüch över de Au wies. Uns Auto funn ok noch enen goden Parkplacken.

Bank, Boom un Parkplatz — allens wie bestellt!

Endlich de Footgängerbrüch!

Hier hangt mang blöhen Büsch de Buddel in't Water!

Nadem wi allens ankeken harrn, sünd wi eerstmal över de Brüch gahn. Üm dat Öller vun düsse Brüch weer't uns dütmaal nich so to doon; wiss weer se nich so histoorsch, se weer eenfach vun Iesen.

De lütte iesern Brüch

De Buddel-Installation

Up de anner Siet vun de Au güng en lütten Footweg in en verwunschene Flusslandschap. Büsche hüngen över de Schwartau. Up de anner Siet hung en Buddel an de Angel bit in't Water. Ob sik dor ener dat Beer kolt höll?

Wenn een so'n lütten Fluss as de Schwartau wat nehger ankiekt, denn süht een, dat eentlich allens en eenzig Plantenriek is. Vun een Över na't annere hebbt de Planten jede Zone un jeden Placken in Besitt nahmen — enerworrns gaht de Aarten, de passt, nahtlos inenanner över. Dat fangt an mit de staatschen Pappeln, de wi överall an uns Flüss sehn köönt — mal lange, prächtige Reegn, dat de Fluss meist as en Allee schient; mal bloots dree bit fief gesellige Bööm, de sik an't Över tosamenfunnen hebbt. Man in Wohrheit hett dat dormit to doon, dat de Pappel en geniale Boom is. Se is robust, wasst gau, ehr Wöttel is haartföörmig, also togliek deep un breed, so dat se in dröge Böden liekso diegen kann as in natte. An Flüss orr Beken plant, höllt se dat Över fast, dat dat nich wegspöölt warrn kann, un pleegt bavento noch dat Water: Ehr fiene Wötteln filtert dat. Dorüm warrt se siet Johrhunnerten dor geern plant. Warrt seggt, dat in de Napoleonische Tied besünners veel Pappeln plant woorn; Napoleon hett bi sien Eroberungen Pappelreegn över ganz Europa verdeelt, sünnerlich vun Pyramiden- orr Sülenpappeln. Aver düsse Pappelreegn leevt hüüt nich mehr, denn ganz so oolt warrt de Pappel nich. De hütigen groten Pappeln sünd villicht 50 bit 100 Johr oolt. Un överto sünd se wunnerschöön!

Direkt an un in't Water, in't Röhricht, leevt Schilf, Binse un anner Gräser. Ehr lüttje Blöden glänzt deelwies hell in düsse Johrstied. De Deertenwelt in't Röhricht is sünnerlich riek, mennig Vagels bröödt hier; un wenn een fröher en Aant jagen wull, un de witsch ut in de Binsen, denn weer se perdü: Se weer "in de Binsen gahn". De kunnst nich mehr kriegen.

Sogor ünner Water leevt de Planten wieder. Lanzenföörmig Gräser böögt sik smödig mit den sachten Schwartau-Stroom. In dat siede Water kriegt se noch noog Licht. An poor Steden wasst de Waterloop regelrecht to: De Planten versluckt em.

Mit Schilf towussen Flussbett

Wi müssen an den Trüüchweg dinken. De Sünn stünn al teemlich deep. Mit enen wunnerboren Blick in dat Urstromtal vun de Au kemen wi wedder an de Footgängerbrüch. Links vun de Au harrn sik lütte Dieken bildt. De Anwahner nütten se as Fischdieken.

Smucke Fischdieken

De Rasenmeihers bi de Arbeit. Falls dolch mal een in't Water fallt, hangt an den Boom noch en Rettungsring. Den köönt de annern Schaap em denn tosmieten.

Veerbenige Rasenmeiher (Schaap) höllen dat Gras kort. Dormit se nich in de Schwartau fullen, weer en Stakett upstellt. Dor entdecken wi an de Brüch sogoor noch enen Waterstandsmeter.

In de neegste Week sull uns Entdeckungsfohrt noch wieder gahn.