Fiete Lüttenhus: Dat Bild

Friedrich Schnoor (1879 — 1966) — sien Schrieversnaam weer Fiete Lüttenhus — hett twee Weltkriegen un twee Nakriegstieden beleevt un op Platt Gedichten to un ut sien Tied schreven. Sien Söhn Freddy Schnoor hett uns en ganz Koppel Texten ut sien Vadders Nalaat tostüürt, de de Tiedlööp in en direkten, tiednahen Spegel wiesen doot.

Friedrich Ebert (1871-1925) weer een vun de bedüdendsten Sozialdemokraten, Vörsitter vun de SPD in de vigeliensche Tied vun'n 1. Weltkrieg un dorna eerste Riekspräsident vun de eerste düütsche Demokratie. Düt Johr wöör he 150 Johr oolt woorn.

Dat Bild

En lütt Belewnis vun 1925
as Blomenstruuß op Fritz Ebert sien Graww.

No Fierobend weer'd! — Vun morgens freuh bit loot
Harr ick vör'd Füür in unse Warkstell stohn.
Nu wull ick geern mol snacken en lüttes Wort
Un deh den Obend no'n Kroog hengohn.

Ick sett an'n Disch mi recht gemütlich dohl
Un födder mi to drinken denn ok wat.
Kiek in de Zeitung rin un lees' eersmol; —
Denn vör mi leeg dat neeste Obendblatt.

Mi gegenöwer seet een ooln Herrn;
So twüschen sößdig, söbendig he woll weer;
De wull, as mi dat schien, wat frogen geern;
He see denn ok: "Verzeih, dat ick Se stöör!

Se lesen Politik, as ick dor seh.
Nu much ick geern mol Ehre Meinung heurn.
Sehn's, ick bün ollt, mi is'd bald eenerlei;
Mien beten Geld, dat deh ick all verleern.

Nu hebbt wi jo'n Präsident,
Den Hindenburg." — He wies' so no de Wand, —
"Dor hangt sien Bild! — Wat jedes Kind jo kennt;
is he de rechte Mann woll för uns Land?"

"De Rechte is he seker, dat is wohr!",
see ick to em; "dor twiewel ick nich an.
Doch ob he ut'n Dreck uns holt de Koor,
dat kann ick Ihn'n nich segg'n, mien gode Mann."

Nu seet an'n Disch ok noch'n drütten Herrn,
De harr dat heurt un see denn nu rech luud:
"Dat mutt uns all's eers de Tokunft lehrn,
In een poor Johr süht villich anners alln's ut!

Woll is de Hindenburg jo sehr bekannt.
un as de Krieg to Enn, lööp he nich weg.
Sien Bild hangt, as wi seht, hier an de Wand. —
Ob he uns helpen deit? — Ick weet nich recht!

He is een ool'n Mann, un wull nich ran.
Man hett em drängt direkt, man hett em quält.
Woll lewer harr he sehn, dat gleubens mi man,
Wenn se för em een'n annern harrn wählt.

Dat Präsident he wör, dat weer mol kloor!
Bi em, dor meuk dat eenzig blot de Noom'n.
Un nu steiht he as "Retter" denn ok dor! —
Nu ward woll beder warrn mit unsen Kroom!"

Hindenburg un Hitler. Bild: Bundsarchiv

"So, meen'n Se dat?", segg ick, "ick gleuw nich doran."
"Dat doh ick ok nich!", antwort he mi gliek,
"Man wat mi opfallt, dormools wull keen ran.
Dor harrn se Angst woll vör de Republik!

In swööre Tied, dor dreug "uns' Fritz" de Fohn!
He hett dörch Störm uns feuhrt un düster Nacht. —
Doch leider müss to freuh he von uns gohn!
Nu slöppt he in sien Heimot still un sach.

Wi gönnt de Roh em, denn he hett se verdeent! —
An siene Stell, dor steiht nu düsse Mann.
Doch ob he mit uns Volk dat beder meent
As et Fritz Ebert dä? — Ick twiewel stark doran.

Woll hangt sien Bild hier boben an de Wand;
Dat's för de Lüüd, un süht ok no wat ut.
Doch sehn Se mol," — He lang so mit de Hand
in siene Rocktasch, krigg een Koort herut.

"Hier heww een Bild ick, billig is'd un lütt,
Dat dreeg ick ümmer bi mi; is all ganz swatt.
Doch häufig krieg ick'd rut, wenn'd keener süht
Un ick alleen bün un bekiek mi dat.

Dat is mi mehr wert as dat an de Wand!
Un geew ick ok för keen Geld wedder her.
Wenn ick'd bekiek, denk ick: schood üm unser Land,
dat düsse Mann to freuh müss in de Eer.

Denn strook ick sach em öber dat Gesich, —
Den, de uns' Föhrer weer in deepste Noot!
Snack lies' to em: "Dien Volk vergitt di nich. —
Fritz Ebert, du leewst! — Du büst nich dot!"

Friedrich Ebert, Porträt vun Lovis Corinth