Seemannsgarn:
Peilen un anner langwielig Opgaven

vun Günter Sohnemann

En anner Opgaav weer dat, jedeen Morgen un bi jedeen Weder över't Deck to gahn un mit Peilstab, Peillien un en lütt Schrievheft dat Bilgenwater to meten. De Ballasttanks un ok de Drinkwatertanks mööt jedeen Dag so mit Peilstab un lange Lien kunnerleert warrn.

Düsse Peilstab is en iesern Zollstock vun twee Meter Längde. He hett en Zentimeterskala un all 20 cm en Lenk. Denn dat Peilrohr binnen in't Schipp föhrt den Peilstab an de Lien in vele Kurven na nerrn in de Bilge. — Normaal kann he sik dorbi narms fastklemmen.

Dat Meten geiht so: De Timmermann rievt de Siet mit de Zentimeterskala op den Peilstab mit eenfache Schooltafelkried in. Wenn nu de Peilstab in de Bilge in't Water duukt, lööst sik de Kried af. Treckst em an de Lien wedder rut, kannst nau aflesen, bit woneemhen de Kried wegwuschen is. Dat is de Waterdeepde. — Hüüt warrt sowat ok elektroonsch maakt.

Dat Water in de Bilge is tomehrst Kondenswater; avers dat mutt hen un wenn rut ut dat Schipp. In de Bilge liggt Pumpenrohre, mit de dat Water afpumpt warrt.

För jeden Laadruum op't Schipp gifft dat twee Peilrohre, de vun't Deck hendaal na den deepsten Punkt vun't Schipp föhrt: een Rohr an de Backbordsiet un een an de Stüerbordsiet. An Deck sünd düsse Peilrohre mit en Schruuvdeckel ut Bronze verslaten, de sik licht mit en groten Schruvendreiher opmaken lett, wenn dat Gewinde jümmers good mit Fett smeert warrt. In düt Lock lett de Timmermann den Peilstab an de Lien dal. Un wenn de bi't Ruttrecken t.B. 5 cm natt woorn is, denn warrt dat mit Datum, Ladeluke un Klockentied in dat lütte Schrievheft indragen. — Langwielig, aver wichtig. Welk Koptein will denn woll Water in't Schipp hebben? Gewicht kost Energie, also Geld —— rut dormit!

Wenn all Peilrohre, Ballasttanks un de Watertanks peilt sünd, denn geiht de Timmermann op de Brüch. Dor gifft dat en grote Schiefertafel, 'neem all Peilorte in Farven antekent sünd mit de Peilergeevnisse vun'n Vördag. De warrt denn wegwischt un de niege Stand mit Tafelkried indragen.

Is düsse morgendliche Arbeit daan, denn geiht dat in de Mess. Nee, dat is keen kathoolsche Fröhgottsdeenst — dat is de Bord-Kantine, de heet so. Dor gifft't Fröhstück, un rieklich. Ik heff mehrst Koffie, frische Brötchen, braden Speck un Spegelei nahmen. So'n Kompromiss twüschen dat ingelsche "Ham and eggs"-Fröhstück un dat kontinentale Koffie-un-Brötchen-Fröhstück. Kunnst allens kriegen. Un kunnst ok allens wedder loswarrn: So gegen Klock ölben an'n Vörmiddag harr ik, wenn slecht Weder weer, al lang de Fisch dormit fodert. Seekrankheit! — Ja, bi slecht Weder weer ik man elennig toweeg. Mien Arbeit dä ik liekers.

Na't Fröhstück woor denn en Blick in de CO₂-Anlaag smeten. Dat höör ok to de Opgaven vun'n Schippstimmermann, denn he weer ok en Füerwehrmann an Bord. De CO₂-Anlaag weer dorför dor, bi en Füer in een vun de Laadruums den ganzen Ruum mit CO₂ to füllen un dat Füer so dör Suerstoffmangel to ersticken.

Mann!, höör ik di seggen, hett de Schippstimmerer denn gor nix mehr mit Holt to doon? — Wissdoch! Ruge Kistenholtbreder müss ik jümmers noog an Bord hebben, dat ik Frachtkisten dormit repareern kunn. De Breder intoköpen weer ok mien Flack. Un de höltern Handlöper ut Teak slepen un lackeern — dor heff ik mi nich üm reten. Doch, Holt kümmt noog vör!

Un weet ji, wat en Schippstimmerer nienich doon schall? An en 13. — un al gor nich an en Friedag, den 13.! — op en Schipp anhüürn. Bringt Unglück!

Is dat nu Seemannsgarn?