Beste Schaapwull — un nüms will se hebben

vun Günter Weber

Dar sitt ik nu vör dat Kiekschaap, de Bein heff ik behåglich op den Schriefdisch packt as wie so en Ami. Aver bekiek man mien Schaapswullsocken, die ik mi jümmer schicken laat! Sei wöören in Rumänien vun arme Frugensminschen knütt. Ik loop dormit jümmer in’t Huus rüm.

As de noch nie weern, dor röken de düchtig na Schaap. De Berhardiner vun unsern öllsten Jung kann mit dat Rüken an mien Fööt nich uphören. Hei hett ja en ganz fein Nääs. Ik heff jümmer Leckerli dorbi, wenn ik mit ehm ünnerwegens bün. Wenn de Wind so kümmt, denn rükt hei de Leckerli fuurts un will mit sienen dicken Kopp in mien Büxentasch. Ik wull man bloots seggen, hei rükt Schaapswull, de vundag nüms hebben will.

Oh, wat weeren wie doch selig, as wi na den Orlog de iersten Wullstrümp kregen! Mien Grootvader hett dat Schaap sülfst schoorn. De Naam vun dat Schaap weer Irmtraud, un dat hürte ok dorup.

Oma Weber

Mien Grootmudder spünn den groten Hupen Wull, meist jümmer bi dat Licht vun de Petroleumlamp orrer dat Licht vun de Kers. Ik müsst faken so Strumpen ut de Wull maken, dormit uns Oma den Fåden ünnen op de Dreihspuul kreeg. För de groten Knäuels, de mien Groodmudder denn wickelte, nehm sei as Holl-Fast-Gestell för Wull mien Arms. De müsst ik so wiet utenanner hollen, dat mi de Arms mäud wöörn. De Wull is denn gründlich wuschen worren, nich bloot so afkladdert. Un denn knütt mien Grootmudder woll de heele Nacht. Woans sich dat anhüürt, wenn Knüttnädels klappern, dat hüür ik noch hüüt. Wi schlepen all tosaam in een Kåmer. Drei Daag lang müsst ik avends mit mien kortes Hemd vör mien Groodmudder stahn. Sei nöhm Maat, woveel noch fehlte, dat de Strümp an de verrückten Strumphollers (Wieverkraam!) passten. Ik bün vundag noch selig över mien ierste lange Büx. Dor wöören doch de olen fiesen Strumpholler nich miehr tau seihn!

Dat weeren mien Gedanken so an den Sünnavendnameddag. Ik keem in'e Köök. Sitten doch dor twei Frugens: Kiek man!

Uns Ekelin Marie liehrt vun Oma, woans man mit Schaapwull noch hüüt Strümp stoppen kann.

Wenn ik dat man 1957 all wüsst harr, denn weer ik nie nich vun’t Flugfeld Tutow na Demmin mit kaputte Socken marscheert. Mien Hacken harrn dit nich vertragen. Dor heff ik den ganzen Sünndag na den 40-km-Marsch mit opplatzte Blasen an de Hacken un sore Fööt an de un in de Peene setten.

Schaap warrt schoren. Foto Myriam/pixabay

Uns Sani hett mi die Blasen opsneden un „zur vorbeugenden Behandlung Jodtinktur" darup daan. Ik haar em kunnen dootscheiten. Gott sei Dank weer mien MP 44 in de Waffenkamer insloten.

Up Mitgefäuhl brukte ik nich täuven. Sanitäter bi de Saldoten sünd Sadisten. Maandagmorgen marschierte ik söben Kilometer na Jarmen op den Scheitplatz mit Plaaster an de Hack un Schaapwullsocken vun mien Oma an. So stünn ik in mien Knobelbeker.

Ja, ik geev dat tau, de Traanen hebbt mi in’t Oog stahn. Trüch bün ik mit den MTW (Mannschaftstransportwagen) föhrt.

Aver roort, nee roort heff ik nich. Mit Omas Schaapwullsocken heff ik mi nie nich wedder Blasen lopen. Ja, ja, so gaut is dat, Schaapwull tau gebruken. Natur is even Natur. — Un best is dat, wenn tau de Wull en Oma kümmt, de Socken knütten kann.