De twee Griepen in't Wappen wulln nich,
dennso müssen de Ossen ran

"Wokeen mit Ossen föhrt, kümmt uk tau Markt"

vun Günter Weber


So, glööv ik, hett man dat in Meckelbörg-Vörpommern seggt. Besünners in de Tiet, as wenig Pierd in'n Stall stünden und mit Ossen trocken, pläugt, eggt un meiht worren is. Genau weer dat glieks na den Krieg. Ik weit nich miehr, woans de witten Ossen op den Hoff kamen sünd. Sei hebbt awer seggt, dat sei ut Rumänien sünd. Dat sei ut dat Butenland kamen sünd, weer tau marken, sei reagierten faken nich op de düütschen Kommandos vun den Ossenföhrer Fritz.

Wenn nich, denn leggten sei sik op de Eerd. Nee, nee, sei legen beid mit dat Treckholt vör den Kopp un malmten mit dat Muul, as wenn se wedderkauen däen. Ok de Pietsch von Fritz ännerte nix an den Taustand.

Wenn ik dat nich sülben seihn harr, denn sull ik dat nienich hier vertellen.

Tiedig in dat Vörjahr döschten sei op den Hoff vun unsen Grootvadder Roggen ut den groten Diemen, den sei in'n Harfst opsett harrn. In'e Schüün weer nich so veel Platz. De grote Döschkasten hett twei Weken döscht.


So sehg en Döschkasten ut. Foto Ralph Oesker/wikimedia commons

Hei is vun den Lanz-Bulldog andreven worrn. Nu müst hei beten na vörn sett warrn. Veer Pier sünd vörspannt worren. Ja! Nix! De Döschkasten röögte sik nich.

Weit nich miehr, wekker op de Idee keem: "Haalt mal Fritz mit sien Ossen!" Dor keem Fritz. Pierd wech, Ossen anspannt. Sei treckten einmaal an. De Döschkasten röögte sik ok nich.
Ja, ja richtig. De Ossen leggten sich op de Eerd. Nix dää helpen. Ok de Pietsch van Fritz nich.

Emil, den wi ümmer tau'n Angeln mitnehmen, sää: "Tööv man!" Hei güng mit sienen Emmer — ik seih dat hüt noch, so einen witten Emaille-Emmer — runner an de Tollens. Hei keem trüch, hei schütte Tollensenwater de beiden Ossen in'e Ohren.
Die Ossen hüppten hooch, all dachte: "Nu nehmt sei Emil op die Höörn!" Nee — sei treckten in ehr Raasch den Döschkasten betau an de annere Roggenmiet.

Veel later heff ik Emil fraagt, woans hei op die Idee mit dat Water kamen is. In den Krieg weer hei in Frankriek. Doar hett hei dat seihn. Franzöösche groote, witte Ossen wullen de düütsche 8,8 Flak-Geschütze nich trecken. As de Ossen dat Ohr vull Water kregen, dor meinten sei, sei werrn an't Versupen. "Denn stahn de schon op", meinte Emil, damols op dat Feld achter den Sandkraug.

Fritz weer mit sien Ossen ok nich op dat Muul fullen. Klaukschieter Walter seggt tau Fritz: "Na, wo gahn de drei Ossen nu hen?" Fritz: "An den veerten Ossen vörbi." Ganz Klempenow hett lacht.

Fritz hett noch Karierre maakt. Ut de veerte Klass ut de Schaul kamen, de Ossen föhrt, denn Deenst bi de Armee, later KVP (kasernierte Volkpolizei), ut de denn die NVA (Nationale Volksarmee) kamen is. Miehr Geld hett hei dorbi seker kregen as bi unsern Opa op den Hoff. Op de Insel Rügen leevt Fritz hüüt noch, hett mi jemand vertellt. Hei geiht op de Negentig to.


25.9.2016

 


na baven