Max un Moritz

vun Heinz Tiekötter

In miene Kinnertiet harrn wi tohuus so'n grote Puddingschöttel. Wenn du de Schöttel umstülpen däest, denn harrst du, wenn de Pudding nich an Rand ankleevt weer, de Gesichter vun Max un Moritz vör di. Doran harrn wi Görn veel Freid. Meist geev dat greunen Wackelpeter bi uns. Dat weer Götterspies mit Waldmeistersmack. Uns Görn hett Götterspies goot smeckt un för uns Modder weer dat nich so düer. Dick moken däe dat ok nich, denn egentlich bestunn dat jo bloots ut Woter, Zucker un Gelatine. Mit de Figur harrn wi ohnehen keen Sorgen, bi dat lütt beten, wat wi bi uns tohuus to bieten harrn.

Gifft Pudding!, röppt Modder

Mien Süster Gitta is acht Johr no mi op de Welt komen; dat heet, to düsse Tiet weer ik twolf un se man grod veer Johr oolt. As vele Bengels in düt Oller weer ik jümmers 'n beten brietig un enerwegens op Spijöök ut. Ik harr Spooß doran, wenn ik een argern or optrecken kunn. Jungs sünd so. Op een Sünndag geev dat mol wedder Wackelpeter ut de Max-un-Moritz-Form as Nodisch. Modder stell de Schöttel an Disch, stülp ehr üm, un de beiden Gesichter kemen ohne Schrammen op de Platt un lachen uns fründlich an.

Dat weer 'ne Schangs för mi, un achtertücksch froog ik de Lütte: "Du, Gitta, dröff ik Max (de harr jo den dickeren Kopp) mol so'n lütten Seuten opdrücken?" Mien Süster keek mi n' beten nodenklich in de Ogen. Se wuss nich, wat se dorvun to holl'n harr un woto dat goot sien sull. Ober denn hett se nickköppt. Ik beug mi öber Max, heff deep utatmet un nehm denn mit de Lippen Kontakt op. Un denn suug ik so dull, as ik man eben kunn, de Götterspies in mi rin.

Ja, so ähnlich...

Mien Gitta schree op, as weer ehr eenzige Popp ünner de Strotenbohn komen. Se kunn sik gornich wedder inkriegen. Max weer swoor ramponiert un seh nu schändlich ut. He harr keen Gesicht mehr un he weer tomindst halbiert.

Gitta kreeg sik eerst wedder in, as uns Modder mi ornlich welk an de Riestüten hauen däe. Man dat weer mi de Sook allemol weert.

Un jedetmol, wenn Modder Wackelpeter för uns mookt hett, stunn mien lütt Süster so blangen Modder un den Herd un schirm mi so af, dat ik op kenen Fall een Schangs harr, mit Max un Moritz nochmol dat Knutschen antofangen.

Heinz (links) un Gitta, vull mit Götterspies