De Kinnergill

ut Meckelnborg, vun Hilde Kluß;
Holsteener Platt vun Henning Eggers

To Kinnergill, to Kinnergill, dor geiht dat lustig to!
De Deerns kriegt all een nieget Kleed un blinkeblanke Schoh.
De Jungs seht jüst so propper ut, drägt Bänner geel un rood,
kaamt in bestet Sünnagstüüch, een Strüsschen an den Hoot!

De Grooten scheet up de Kinnergill mit Pulver un mit Bli,
un wer de Schiev nich dropen deit, schütt doch nich wiet vörbi!
De Mädens fangt dat sachtens an, na Pottslaan steiht ehr Sinn;
denn wer de best dat Slaan hett daan, ward morrn de Königin!

An Tweetdag in de Kinnergill treckt allens na't Bökenholt;
de Dörpsmuskanten blaast as dull, de Fahn weiht schier un stolt.
De Kinner gaht nett twee un twee, een Jung smuck bi een Deern.
De Blomenböögel överher lücht bunt all vun de Feern!

Liek ut vör den Kroog to Kinnergill steiht Söht Hans mit de Piep;
Fries-Lieschen, de ool Kokenfruu, kümmt ok mit Korf un Kiep.
"Ik heff wat för de Leckertään!", grient Hannes an de Döör;
ool Lieschen kriescht: "Schüllt Stuten sien, ganz frisch un möör!"

Bi'nin in den Saal bi de Kinnergill is di dat een Gewees.
De Lütten hüppt, as wörr'n se doför betaalt, un Sweet leep lang de Näs.
"Ach Greten, danz doch mal mit mi, dörvst moorn mien Koninken sehn!"
"Dat laat man lewer na, Jehann, du paust so op de Tehn!"

Klock tein blast op de Kinnergill de Trompeet hart, tuut-tuut!
Klaas Köster wünscht noch goode Nacht. Un denn is allens ut.
De Öllern söökt ehre Göörn op den Dutt. Harm Kröger kippt sien Fatt:
"De Buuern hebbt hüüt good vertehrt, dat harrn wi wermol hatt!"

De Kinnergill, uns Kinnergill is jedes Johr dat best!
Noch weekenlang snackt in de School de Lütten vun dat Fest.