Den Verfater sien Original Hamborger Polizeitschako. De Roos woor in'n Deenst nich dragen. Klick op to'n Vergröttern! — Foto: Feldhusen

 

En Udel ut Hamborg vertellt:
Eenmol richtig besopen — dat langt!

vun Gerd Feldhusen


1962 bi de Bereitschaftspolizei, drütte Hunnertschaft. Wi seten obends in de Kantine.

In't Freujohr geef dat Senotsbockbeer. Ick harr mit Alkohol gor keene Belevnisse. Dormit güng dat Malör all los. Dat Bockbeer hett so fein schmeckt un leep so glatt de Kehl hendaal — un eene Runde geef de annere.

No eene Tiet harr ick den berühmten Filmriss. Ick kunn mi blots noch erinnern, dat ick förchterlich een vör den Kopp kreeg, as wi an de Luft kämen un wedder op unse Stuven wullen. De Kollegen hebbt mi loterhen vertellt, dat wi dörch den Schnee, robbenderwies, in de Ünnerkunft kruupt sünd. Dat harr ick allens nich mitkregen. To'n Glück...!

Ick wuss overs noch, dat ick in mien Bett leeg un dor geef dat twee schlimme Situatschonen:

De Erste wöör de: Ick mookt de Oogen dicht, dor wöör mi förchterlig swinnelig un öbel.

De tweete Erinnerung: Ick mookt de Oogen op, un liekers käm de Schrank, de an dat Footende vun mien Bett stunn, op mi to, so as wenn he mi erslaagen wull. Nun kunn ick mi dat utseuken, Pest oder Cholera. Swinnelig warrn un övergeven — oder mi vun den Schrank erslaagen loten.

Dat Gode vun düt Belefnis is overs: Dat eene Mol hett mi langt, ick bün nienich wedder besopen worrn.


Silvester-Alarm

Silvester 1961 op 1962. Wi harrn Alarmbereitschaft, seeten tosomen un kämen so richtig fein in Stimmung. To uns Ehrenrettung mutt ick seggen: Wir harrn keen Köm un Beer drunken. Overs wi hebbt rümtoovt un dumm Tüch mookt. De Kleddoogen legen all so dörchneen, as dat bi eene Alarmbereitschaft eegentlich nich sien sull.

Un dor geiht dat los: ALARM! Dritte Hundertschaft sofort ausrücken!

Najoo, denken wi, dat is woll wedder so eene plietsche Idee vun unse Uutbiller. Se wullen blots mol kieken, ov wi gau genoog uutrücken.

Wi packen also uut uns'en Chaos de wichtigsten Kleddogen tosomen un denn man gau ruut to de Insatzfohrtüch.

Düt mutt ik noch seggen: Dat wöör bannich kolt un wi dachen: Klaar, dat is blots eene Öbung, un wi köönt achteran wedder wieder fiern! — Dorüm harrn wi keene langen Ünnerbüxen, Pullover, Schals un Handschoh mitnomen.

Nu seten wi op de Mannschaftswogens un grienen uns an.

Overs... wat is dat? De Motoren warrn ansmeten, de bluuen Lantüchten, dat Blaulicht, waart in'schalt un Martinshorn fangt an to larmen. Dunnerslag!! Dat geiht jo wohrhaftig los!

Dat weer een vun de ersten Bombendrohungen bi de Esso-Werke op Fink'warder!!!

Ick heff jo wohl selten wedder so freert. Wi stunnen an de veer Stünn direkt an 't Woter und de Wind puust't mit 8 Windstärken!! Dat wöör heel frisch üm de Nääs.

Tjä, so kann dat komen…, denn wenn du denkst, du denkst, dann denkst du nur, du denkst.


Udels mit Tschako an'n Mannschapswagen


Biller duhn: Eugen Felle/wikimedia commons
Bild Raffinerie: Gerd Zinke/Wikimedia commonx

25.11.2012


na baven