De Ierd

vun Rudi Witzke


de ierd, so lütt warden wi sien, wenn wi buten in'n wind
spören dat öller vör uns, de tiet, de vergahn, weniger wi
as een sandkorn
wo finnen sik twei in de dünen, in'n ozeaan?
hebbt funnen,
beid,
hebbt hat vele johren korn an korn,
nu drifft dat di,
späult mi
ahn enn'
alleen

se weer nich ganz bi mi
so as ick bi ehr weer ahn tospören dat se
schon hanteerte mit een taukunft de dat nich geev
mit den ruum de achter dat woord liggt

jümmer wedder duukst du up
in frömde steder
wokeen narrns is
is överall

de stillnis hett dören
gah hendörch
dor stahn bänk
de rüken na luft

wo bün ik
binnen orrer buten
annersrüm
un all inslaten

in een groten ruum
wo jackeln an klinken
nich nütten
deit


ik jackel
tau is tau is tau
dor büst du so un so nich
ok nich wenn ik dörchkaam


anstubbst in Hochdüütsch vun E.C.Zeller, alleen wiedergahn
Rudi Witzke
Fotos:
Thomas Seemann
Gertrud Everding
Antje Heßler

28.8.2016


na baven