Christen in Afghanistan?

vun Marlou Lessing


Nu is dat so wied, de Finsternis sleit wedder över Afghanistan tosaam. Dat schient, dat düt Land de Finsternis besünners antreckt — keen Epoche vun Opklaarn orr Lichterwarrn hett lang duert, un keen keem vun binnen, vun de Bevölkern sülvst. Dat schient, se stekt fast in en Düvelskrink vun Unbildung, Komplexe, Dwangsvörstellungen, Ängste, Bevölkernsexplosion, Frustraschoon un Gewalt.

Nu also is das wedder so wied, un de Taliban regeert. Mennig Minschen fraagt sik nu: Wat is mit de religiöösen Minnerheiten, mit de Christinnen un Christen in dat Land? Mööt wi, köönt wi ehr helpen?

Afghanistan is twoors en Veelvölkerstaat, avers religiöös heel homogen. Üm un bi 99,7% sünd Muslime. Vun de 0,3% Annersglövigen sünd de wenigsten Christen.

To Lachen hett nüms wat in Afghanistan; de normalen Minschen sünd in Panik orr verklaamt vör Angst, un de Taliban lacht sowiso nich, wieldat se Lachen, Fröhlichkeit un Glück för sündhaftig hollt. Ehr Gott is en Gott vun Grimm un Unglück, en Höllengott. Dat is nich de Islam, as opklaarte Muslim*innen em praktizeert. Dat dröff een nich verwesseln. De Religioon vun de Taliban is en Wahnsinn. — Butenländsche Christen un Christinnen flücht ut dat Land; wokeen dat nich deit, mutt mit Steinigen reknen. Al in de betherige "demokraatsche" Verfaten vun Afghanistan is de Scharia vörsehn, un de Affalll vun'n Islam steiht ünner Doodsstraaf. Un de mehrsten Afghanen findt dat richtig so. Annersglövige weern al jümmers in Gefohr, lyncht to warrn. Dat is slimm noog. Wat nu kümmt, weet keeneen.

Dat gifft etwa 15.000 Hindus in Afghanistan. Woans se ünner de eerste Taliban-Herrschap leevt hebbt, weet ik vun dat Vertelln vun twee, de dat na Düütschland schafft hebbt un mit de ik befründt bün: De ganze Hindugemeen weer in den Hindutempel inslaten, versteken, un hett sik över Johrteihnte nich ruttruut. Mennig sünd dor doodbleven, ahn nocheens den Himmel to sehn. (2020 geev dat en Överfall op so en Hindutempel in Kabul un en Massaker an de Hindus mit 30 Dode. 2020 — also ünner de "demokraatsche" Reggern!) Ehr ganzes Leven hebbt de twee jungen Männer dor tobröcht, in den Tempel, ahn de Stadt orr dat apen Land to sehn; hebbt dor Ünnerwiesen in Lesen un Schrieven kregen un woorn dor verheiraadt; een woor ok Vadder. En normaal Leven kennen se nich. Wo hebbt se vun leevt? Poor Hindus harrn Besitt hatt, buten in de Stadt, ehrdat de Taliban kemen, un de hebbt Pacht un Miete kregen vun ehrliche Muslime, an de se dat verhüürt harrn. De Onkel vun een vun mien Frünnen weer Aftheker west, fröher, un harr sien Aftheek verpacht; un nachts sleek he sik af un an rut un kasseer sien Pacht in Foorm vun Naturalien, de he denn an de ganze versteken leven Gemeen verdelen dä. Poormaal dröff sien Neffe mit em gahn, anplünnt as en muslimische Jung, heemlich dör de nächtliche Stadt. Dat weer allens. — Düsse jungen Männer weern heel snaaksche Charaktere: Se truun nüms, harrn dat swoor, en frömden Minschen in de Ogen to kieken, avers keken sik alltied vörsichtig üm; un se leten sik bookstäävlich allens gefallen, wedderspröken nienich, verdeffendeern sik nich. Dat, so weern se lehrt woorn, kunn de Dood ween. — Wo warrt dat nu för de poor Hindus, de dor noch leevt...?

Afghaansche Christengemeenden gifft dat in't Land nich. Sünst wöörn se sik ok so versteken möten. Sogoor de Hazara, en grote Volksgrupp, de an en beten annern Islam glöövt, warrt verfolgt as "Unglövige". Christen gifft dat bloots heel wenige, de sik vun den Islam afwendt un bekehrt hebbt. En Teihndusendstel vun de Bevölkern, warrt schätzt, sünd solk Christen. Jüst dat se sik vun'n Islam afwendt hebbt, is avers de Doodsünn. Nu kannst di utmalen, woans düsse Christenminschen in Afghanistan leven doot. — Ik heff ok beleevt, woans afghaansche Minschen, de ünner de Taliban as Muslime opwussen weern — religiöös totaal verschüchtert, in permanente Bangnis vör en böösaardigen, strafen Gott — dat Christendom för sik entdeckt hebbt, nadem dat se in Düütschland weern. Düsse Minschen harrn dat heel swoor, sik apen to maken, sik to truun, an en leeftalligen, fründlichen, barmhartigen Gott to glöven. Man nadem dat se sik dat truut harrn, weer dat en heel groot Verlichtern för se — en Gewinn för ehr Leven.

Ik denk, dat Gott op ehr Sied is, wenn se sik assimileert geevt un ehrn Gloven verbargt. In solk Tieden deit dat Noot. Se warrt dat swoor noog hebben, wieldat se ehrn Gloven nich tohoop in en Gemeen leven köönt un ehr Bibeln versteken mööt. Man liekso slimm orr slimmer sünd de dran, de nich an en barmhartigen Gott glöven köönt, sünnern an den Höllengott vun de Taliban. Dorto tellt ok de Taliban sülvst. Ja, de Minschen in Afghanistan hebbt uns Gebeed heel nödig, un twoors utnahmsloos all.

Leve Gott,

wi weet, wo dien Hart blöden deit för dien Kinner in Afghanistan.
Wenn dien Minschen un Deerten liedt,
liedst du mit,
du driggst de Doornenkroon.
Wi weet, du hest ehr all in't Leven ropen,
glücklich to ween
un enanner glücklich to maken.
Staats dat foltert un moordt se sik,
föhrt Krieg
un besudelt dienen hilligen Naam mit Bloot.

Leve, barmhartige Gott,
wi muchen geern beden: Help all de Unschülligen!
Man ok de Schülligen
bruukt dien Help,
faken nödiger as all.
Schüllig warrn is en Sünn,
avers ok en groot Unglück.

Dien Land Afghanistan
schient uns vundaag wedder
dat Hart vun de Finsternis to ween.
Du kannst Licht geven,
wi köönt dat ok.
Du wullt dat dör uns doon.
Help uns dat Rechte doon för uns Mitminschen
un trööst de, de wi nich helpen köönt,
mit den unendlichen Troost vun dien Leevde.

Amen.


Bild 1 un 4: Rudi Witzke
22.08.2021


na baven