Katalaansche Lastesel. Bild Sudorculus/Wikimedia Commons

Vör de Ogen

vun Anke Nissen


Dor keem mal en Minsch na enen kloken Mann un klaag: "Ik söök al so vele Johr na Gott, man ik kann un kann em nich finnen!"

De kloke Mann keek em fründlich an un füng an to vertellen:

"Dor weer mal en Mann, sien Naam weer Nasruddin. He güng jümmers hen un her över de Grenz, vörbi an verscheden Zollstellen. Mal güng he mit enen Esel, mal mit twee, ok mal mit dree. Up de Esel transporteer he grote Lasten Stroh. Af un to ok Heu. De Zöllner wüssen, dat Nasruddin en tehmlich bekannten Smuggler weer, un dorüm hebbt se em jümmers un jümmers wedder dörchsöcht. Mit spitze Stangen hebbt se in't Stroh piekt, un männichmal hebbt se dat Stroh verbrennt un in de Asch söcht na dat, wat Nasruddin smuggel. Man se hebbt nie nich wat funnen. Nasruddin aver wörr mit de Tiet riek un jümmers rieker.

As he sik al lang to Ruh sett harr, dor begegen em en Dag mal een vun de fröhern Zöllner. Un de kunn't nich laten, de hett em fraagt: "Nasruddin, nu kannst' mi dat doch seggen, wat weer dat, dat du de hele Tiet smuggelt hest un wat wi nienich funnen hebbt?"

Nasruddin sä, mit en lütt Lachen in'n Gesicht: "Esel."

"Süh," sä de kloke Mann, "so söcht männicheen na Gott, he söcht un söcht un süht nich, dat Gott direkt vör siene Ogen is."


Katalaansche Lastesel. Bild Sudorculus/Wikimedia Commons


Funnen in de "Gerusia",
eine frühere Zeitschrift für die Senioren des Altenheimes St. Jürgen
26.5.2013


na baven