To'n Intritt in'n Rohstand
för en olle Kollegin

vun Sibilla Frerich


Na Johren stücker tachtundörtich
büst du nu mit de Arbeit fertig.
Du keemst hierher, meist noch en Deern,
un harrst toeerst en Barg to lehrn,
hüüt is dat annersrüm — dat heet:
"Fraag Rosi!", wenn een wat nich weet.
Wo finnst een, de da so lang bi weer?!
Wi all höpt, dat dat schöön för di weer —
un dat dat nu noch schöner warrt:
De Rohstand is en niege Start.
Du kannst ganz to di sülven kamen,
verbuddelt Drööm na baven kramen,
wohr maken, wat du lang all wullt hest,
wat liggenbleev, ahn dat du Schuld hest,
kannst mennig Nieges utprobeern:
So frei di op un kiek na vörn!

Din Warken leevt ja mang uns foort.
Din Weten, Tipps un plietsche Oort,
din Fliet un wat du schapen hest,
dat brukt wi wieder bit tolest!
Gifft keen hier, de nich an di denkt.
Di is en nieg Epoche schenkt
un ok de ole geiht nich flöten,
wi blievt di good — dat schast du weten!

Man gode Wünsch sünd bloots Gereed.
Wi hebbt hier ok en lütt Pakeet!
Du wullst al lang mit Kind un Vaddern
in de Elvsandsteenbargen kladdern.
Da hebbt wi düt Pakeet di snöört:
En Wannerkoort is nich verkehrt,
en Goodschien för en schönen Kroog,
en Kompass brukst du ja wull ok!
Günn di en Urlaub da, en deegten,
un stieg op in ganz niege Hööchten
un bliff, so as dat jümmers weer,
togliek mit beed Been op de Eer!

Veel Glück, Rosi!


25.10.2009


na baven