Dat olle Jahr raast as en Tog
in en Tunnel sünner Licht,
de lesde Roop: Ik hebb genoog!,
de klingt as sien: Vergeet mi nich!
Kuum is de lesd Ofdeel weg,
kummt mit kraakend Getöös
up Gleis Twee an glieken Steeg
een neei Tog as Oflöös.
Vörn steiht de Naam Neeijahr,
mit Glückssymbolen stevig ziert,
liek so as bi sien Vörfahr,
daarachter twalv Waggons platzeert.
De Utstattung besteiht noch nich,
de Fahrgast mutt se sülvst gestalten;
jedereen wordt mögelk maakt,
sük bi'd Utbau to entfalten.
Is de Arbeid denn ok lückt
un twalv Waggons sünd schafft förwahr,
denn kiek man fix tofreden trügg!
De neegste Tog is al meist daar.