|
Moin, Geburtsdachskind...
Wo föölt man sükk denn so mit szäßtich
—
ikk much dat woll geern weeten,
is dat Denken ok heel bestich —
ov kunn man sükk noa d' Moand henscheeten?
In 'n lütten Sett bün ikk ok so wiet —
drüm machst Du mi vertell'n,
is dat dornoa een gooden Tied —
ov leeger noch as Kuusenkell'n?
Nu kanns Du särgen —
tööv man off —
du schasst dat all belääven,
dat is för mi blods Wulkenstoff —
as blenkern boaben in d' Hääven.
Ikk maark, Du büst noch nich so wiet —
büst sülben noch an Schnüstern,
dat is joa ok 'n mallen Tied —
büst szäßtich eers siet Güstern.
| 
