Advent

vun Liane Breiholz


Maak hooch de Döör, de Poort maak wiet.
Advent is dor, de hillig Tiet.

Wo is dat Johr so gau vergahn!
Bald warrt de Dannboom wedder stahn
in uns' Stuuv un up'n Markt,
in Stadt un Land, ok in'e Kark.

Doch vörher giff 't veel to bedenken,
wat sall een blot to Wiehnacht schenken?
Los geiht dat Jachtern un dat Jagen,
de Huusfru mutt sik bannig plagen,

dörch Supermarkt un Koophuus lopen,
üm all'ns to Wiehnacht intokopen.
Dat Kokenbacken nich vergeten —
wat sall een blot to Wiehnacht eten?

Un steiht dat Fest nu vör de Döör,
is se an'n End, se kann nich mehr.
Se denkt: Wann heff ik endlich frie?
Weer Wiehnacht bloten eerst vörbi. —

Is so de Sinn to Wiehnacht dacht?
Wo weer 't mal in de Hillig Nacht?
Dor höör man all de Engel singen:
"Dat Christkind will juuch Freden bringen!"

Du sallst mal na dien Naver sehn,
wat de to Wiehnacht nich alleen,
villicht noch krank in'n Bett mutt liggen;
denn sluut em in't Gebeet mit in.

Du sallst denn ok, ganz ruhig un still,
dat Johr, dat nu to Enn gahn will,
noch eenmal in Gedanken sehn;
weer 't männichmal nich ok ganz schöön?

Denn schick dien Dank dorför na 'n Heven,
denn all'ns hett di uns' Herrgott geven.
Wenn du gesund an Liev un Seel,
wat willst du mehr? Denn hest du veel!

Un noch tofreden büst mit wenig,
denn büst du riker as'n König.
Fier Wiehnacht mal in dissen Sinn —
denn treckt bi di ok Freden in.


Tau'n Anhören hier klicken:


Lesen deit Liane Breiholz in Holsteiner Platt.



na baven