Leve Fruu'nslüüd, leve Mannslüüd! Dat lüttste Kabarett hier in de noorddüütsche Gegend "De bunte Hund" kann nich länger tokieken, wenn Geld falsch verdeelt ward:

De Milliarden-Tüdelee

schreven för den "Bunten Hund" vun Cord Denker


Hüüt speelt mit: de Regierungsvörstand (de "Meister"); eerste, twete un drütte Regierungsdeener, de Vörhang un de bunte Hund.

1. Regierungsdeener (kümmt noh dat Wekenend in dat Regierungs-Büro, hett gode Stimmung un fleit vör sick hen): Na, wüllt doch mol sehn, wat dat hüüt to doon gifft?

2. Regierungsdeener (sitt al op sien' Stohl): Dor liggt een Zettel vun den Regierungsvörstands op dien'n Schriewdisch!

1. Regierungsdeener: Is mi ok al ünner de Nääs komen! (He leest): Dat is jo een Ding, hör doch mol eben!: Ick schall dree Milliarden Euro an uns Tweeländer-Bank öberwiesen; de bruukt dat ganz nödig, steiht hier.

3. Regierungsdeener: Du kannst de Konto-Nummer vun mi hebben, wenn du wullt. Ick müss hier jüüst eben een'n Herr Wonnenbacher, de bi de Tweeländer-Bank arbeidt, 2,9 Millionen Euro goodschriewen, ok wegen Bedürftigkeit. Ick denk mi, he ward dat Geld an Hartz-IV-Lüüd un Lüüd mit lütte Renten verdelen. Dat mutt jo wol sowat as een rasche Eersthölp för so arme Stakkels sien. He kennt de wiss beter as wi.

1. Regierungsdeener: Ick find dat grootoortig, dat de Meister ümmer wedder an de Lüüd denkt, de sick nich sülben hölpen köönt. Ick stell mi vör, woans mien Oma sick freit, wenn ehr lütte Rent een beten höger sett ward. Mi mookt düsse Baantje hier richtig Spooß: hier kann man sick doch warraftig noch för Minschen insetten! Un dat mookt mi en good Geföhl.

2. Regierungsdeener: Denn sett ick nu den Breef op, de dortohöört, un verkloor de Bank dat, woans dat Geld to verdelen is. Un ick dräng dor op, dat all'ns ganz gau utbetohlt ward. Meent ji dat ok so?

1. und 3. Regierungdeener: Jüüst so meent wi dat! Oh, de Meister ward begeistert sien, dat wi den Opdrag so gau in de Reeg hebbt! (Se tööwt noch, bit de Breef tippt is, denn roopt se): Meister, de Saak mit de Tweeländer-Bank is vun'n Disch. Gifft dat noch anners wat to doon?

Regierungsvörstand (kümmt in dat Büro, kiekt sick dat Schriftstück an, denn bölkt he pultern los): Wat hebbt ji denn dor anricht'? Hebbt ji den Verstand öber Boord smeten? Sünd ji denn mall?

All dree (stamert): Heb-heb-hebbt wi denn wat falsch mookt?

Regierungsvörstand (dull): "Falsch" is gor keen Utdruck! Egenmächtig hebbt ji hier ingrepen, ji wüllt jo wol den Staat blameern un toschannen moken. Köönt ji dat denn nich begriepen: Düt Geld schall för de Allerärmsten dorsien, dat dörft ji nich ut't Finster smieten!

All dree Regierungsdeeners: Awers Meister, jüüst an düsse Vörschrift hebbt wi uns doch hool'n, wi hebbt doch de Bank anwiest, dat Geld bloots an so'ne Stakkelsminschen to verdeel'n, de klamm sünd un in de Schiet sitten doot!

Regierungsvörstand (geiht dull tokehr): In wat för'n Tied leewt ji egentlich?! Ji hebbt jo wol ümmer noch düsse öberspöönsche Sozial-Romantik in'n Achterkopp! Wannehr wüllt ji dat denn begriepen?: De Allerärmsten in uns Land — dat sünd hüüt unse Banken, unse groten Warenhüüs un unse Autofabriken. So'ne Wöör as "noodlieden", "armselig", "afhangt", "weert, dat man sick erbarmt" ward nu bloots noch noch för so'ne Institutionen bruukt, de warraftig to beduur'n sünd. Is dat kloor?

De Regierungsdeeners: Dat hebbt wi awers ganz anners lehrt!

1. Regierungsdeener: Hier löppt eben een Fax vun Herr Wonnenbacher op (he leest dor in): Moment — achso, jo: He kümmt mit de 2,9 Millionen nich ut, steiht hier.

Regierungsvörstand: Dor seht ji dat öberdüüdlich, wo armselig de Mann dat hett! Un ji Stiesels wulln em nich mol ünner de Arms griepen! Hebbt ji denn öberhaupt keen Geweten? Ick kann un will mit so'ne Lüüd as ji nix mehr to doon hebben. För ju is hüüt de Deensttied to End! Un ok den Veerten smiet ick rut. Ji hebbt veeruntwintig Stünnen Tied, optokloor'n un to verduften!

De Regierungsdeeners (sünd noch ganz benaut): Awers Meister, dat sünd doch bloots wi dree west, de de Verdrääg so utleggt hebbt. De veerte hett dormit doch nix to doon hatt, de is doch noch in de Ferien!

Regierungsvörstand (ritt de Arbeidsverdrääg in Stücken): Dat is mi doch eendoont! Seht to, wo ji afbliewt, hier hebbt ji nix mehr to söken! Ick will endlich mit Minschen regeern, de weet, wat de Tied verlangt. Is dat kloor?

De Vörhang (treckt sick tosomen).

De bunte Hund (kiekt noch mol dör den Schlitz): Na, denn Adjüüs, bit noh de Wahl!


19.9.2009


na baven