Eten mit System

vun Heinz Tiekötter

Wi harrn uns to'n Eten un Klönen mit Michel un siene Brigitte verafredt. In de Wiehnachstiet is dat nich eenfach, 'n kommodigen Platz to finnen. In Bardörp gifft dat siet kottem en "modernen" Italieener. Den hebbt uns Frünnen vörslogen. Dor wull'n wi uns drepen.

Kommodig weer dat dor nich. Wenn du in de Döör rin kümmst, ward di en Scheckkoort in de Hann'drückt. Ik wüss dor nix mit antofangen. De Olsch hett wull markt, dat ik ut de Provinz keem. "Se möten düsse Koort jümmers bi sik drägen. Wenn Se sik jichtenswat utseuken or bestellen, leggen Se de Koort hen. Dat geiht denn öber'n Computer op Se ehr Konto. Sünd Se fardig mit Eten und Drinken un wüllt no Huus, ward allens hier bi mi betoolt." Op so'n Tüdelkroom harr ik keen Lust. Man Michel un sien Fro weern noch nich dor un wi kunn'n nich eenfach utneihen un weglopen. So keek ik mi 'n beten üm.
"Du", segg ik to miene Fro, "dat will ik di seggen, hier blief ik nich."
"Nu mook man keen Theoter!", säe miene Hübsche, "teuv doch eersmol af."

Dat duer nich lang, un Michel un Brigitte stunnen in de Döör. Se holten sik ok so 'ne Scheckkoort un kemen denn an uns Disch. Ik heff jem froogt, wat dat nich 'n annere Steed to'n Eten geev. Mit düsse Ort harr ik nich veel an'n Hoot. Ik sitt geern un lot mi beroden un bedenen. Miene Hübsche pett mi an't Schienbeen un tuschel mi in't Ohr, ik sall ruhig blieben un nich so vörielig sien.

In düssen Loden weern se as dull op uns Gesundheit bedacht. Du müsst fix ünnerwegens sien un dien Eten süllmst holen. Se hollt di in Draff. Villicht harrn se ok rutfunnen, dat'n Minsch in Bewegung mehr itt, wiel dat Eten bien Lopen deper rutscht? Michel meen, een mutt doch ok mol in de Tokunft kieken un ok wat Neet utprobieren. Ik harr ober keen Lust op Tokunft un moderne Tieden.

Brigitte harr Aptiet op Bruschetta. Michel mook sik op'n Padd un keem mit en grote Portion trüch. He klau sik vun Nobordisch en tweeten Töller un füll mien Karin de Hälfte Bruschettas op. Nu harrn tomindst de Froonslüüd 'n Aptiethappen.
"Du", heff ik froogt, "woneem hest dat her?"
"Ünnen in'n Erdgeschoss müsst di anstellen, seuk di wat ut un hool di dat hier her."
Ik weer all satt.

För dat Drinken geev dat in uns Obergeschoss 'n Tresen; blots dor stunn nüms achter. So müss ik nochmol dool in dat Erdgeschoss un mi een seuken, de för mien Dost tostännig weer. Ik heff een anhaut, un de keem mit no boben. Se harr'n in düssen Loden nichmol Beer vun'n Fatt. Ik bestell twee Buddln, 'n Cocktail un'n Glas italieenschen Rootwien. Dat sull geern Bardolino or Chianti sien. He keek mi an, as wenn ik Wien ut Grönland bestellt harr. Geben hett he mi 'n spoonschen Rioja. Nu harr he doch tomindst de Klöör dropen. — Denn weer ik an un müss miene Scheckkoort op sien Lesegerät leggen un eerst denn kunn ik mit mien Tablett afhaun.

As ik trüch to unsen Platz keem, harr Michel ne grote Pizza vör sik.
"Wo hest du de denn her?", froog ik mienen Fründ.
"Müsst di 'n Stockwark deper in de Pizza-Reeg stellen. Vergeet de Scheckkoort nich."
Miene Fro wull Spaghetti mit Tomoten. Ünnen an so'n langen Tresen mit vele Statschonen heff ik mi in de Slang stellt. De nette Kock keem vun de Kapverden. Weer'n fründlichen Minschen. He kunn keen Düütsch un ik verstoh keen Kapverdisch or Portugiesch. Ik bestell twee mol Spaghetti in Tomotenschüü. Wat ik mit Tomoten meen, wull he weten? He wüss nich, wat dat weer. Wat ik villicht ok mit "Pomodores" tofreden weer, froog he un wies op de Tomoten.

No dat Eten wull ik noch 'n Runn utgeben. Wedder müss ik op Wannerschaft gohn. In'n Erdgeschoss heff een dropen, de Tiet för mi harr un mit no boben keem.
Ik heff keen Gedüer un mach nich teuven. Bi mi mutt allens ruckzuck gohn. Ik kunn ok freuher bi de groten Fiern dat kole Büffett mit de Minschenslang dorvör nich lieden. In so'ne Slang to stohn, bit dat ik an de Reeg bin, dat is mi lästig. Aver gegenöber so'n "System-Gastronomie" is dat jo direkt 'n Kinnerspeel, dor an en vullen Töller to komen!