Maat Jan luustert op de...

Sinn-Spröök

Nu is dat wedder so wiet! Un endlich hett een dat mol utsproken. Hans Werner Sinn vun'n ifo-Institut för Wirtschaftsforschung hett in en Interview op ene heel bedrohliche Tendenz hinwiest: In jede Krise, meent he, warrt Sündenböck söcht. In de 30er Johr weern dat in Düütschland de Juden, "hüüt sind dat de Manager."

Un so is dat ok: De Managerfiendlichkeit wart jümmers leger. Jede Week warrt irgendwo de Schieben vun Banken, fiene Restaurants oder Golfvereene insmeten. Spröök as "Manager rut!" staht an de Wände. Parolen as "Köfft nich bi'n Manager!" mokt de Runde. In de Bahn möt Manager to överhöhte Priesen in eegene Afdelen föhren, dormit se bloß kin Kontakt mit de Bevölkerung hebben kunnen. Op de Stroot warn Minschen stigmatiseert dör en Steern... op ehr Auto.

De eersten Manager sünd vör all de Diskrimineerung al in't Utland flücht. In de Schwiez, Monaco, Liechtenstein und de USA düllt se dat bitter Los vun't Exil. De noch in Dütschland utharrt, fristen eer Dorween in Rieken-Ghettos so as Kampen op Sylt, München-Schwabing un Hamborg-Eppendorf, verropen Quarteern, 'neem de Bevölkerung en Bagen üm sleit, un ünner heel unminschliche Bedingen. Da fehlt ok dat Nödigste: Grips, Kultuur, Bescheidenheet, Sinn för de Realität...

Dorum segg ick: Wohr di vör de Anfänge! Noch is dat nich to loot! Jedeen kunn sin Bidrag leisten mit lüttje Teeken vun Solidarität, mit Upbackers un T-Shirts, de seggt "Min Fründ is Manager", "Ick bin riek un stah dorto!" un dat gode olde "Juun Armoot kotzt mi an!" Veelen Dank Hans Werner Sinn för sine uprüttelnden Wöör. He bewiest: Wenn een al Sinn heet, brukt he kinen mehr to moken.

Apropos "kinen mehr moken". Dormit kümmt wi op Sinns leevstes Thema: de Geburtentohlen. Ok dor hett he sin eegene Gedanken to. "De Rente", meent Sinn, "is nix anners as en Versekerung gegen Kinnerlosigkeit." Dat heet natürlich: Wenn een Kinner hett, brukt he kin Rente mehr. Un liekers kassert veele ole Lüüd ut arme Familien jümmers noch kräftig Rente, ofschoonst se in Dörsnitt de mehrsten Kinner hebbt! Dat möt uphörn! Disse Kinner kriegt anners vun Anfang an verkehrte Vörbilder. Loter ahmt se dat Bispeel vun eere Öllern un Grotöllern nor, warrt Bankmanager un lot sick vun'n Staat ut de Pleite helpen.

Sowat kunn natürlich en Spitzen-Banker as Josef Ackermann nienich passeeren. Schamen wurt he sick, seggt he, wenn sine Bank Geld ut so en staatlichen Rettungsfonds nehmen dä. Swor to glöven: en Banker, de weet, wat Schaam is. Noch sworer to glöven: He schaamt sick för wat, wat he sülbs mit konstrueert un tovöör siet Maanden feddert harr. För en Banköverfall brukt sick jedenfalls kineen mehr to schamen. So wat is kin Verbreken mehr — dat is Stüerrückerstattung!

De Banken bleven jo ok nich lang alleen. Dat is as mit lüttje Kinner: Givst du een wat Söötes, wüllt se all wat. As nächste sünd nu de Automoker an de Reeg. Wenn de IGMetall ehre 8% kriggt, durt dat mit de Metallindustrie ok nich mehr lang. Ick freu mi al, wenn fröher oder loter ok wi Lichtmatrosen an de Reeg kummt. Dat wart en Spitakel in all de Havenkneipen un Kaschemmen vun hier bit Honolulu! Ick weet bloß nich, wat ick mit mine 480 Milliarden moken schall. Op't best bu ick mi en Geldspieker so as Onkel Dagobert, dat is vellicht de eenzige wohrhaft krisenfeste Form vun Geldanlage. Oder ick köff mi so'n poor olde Fregatten ut de Bundsmarine, fohr an't Horn vun Afrika un warr Pirat! De Branche boomt jo bald as eenzige noch. Noog Rum, Enterhoken un een Papagei sünd woll bi so veel Geld ok noch drin.

Alltiet klor to'n Entern,

jo Maat Jan