Fru Holle streikt

Riemel vun Marlou Lessing


Fru Holle will partu nich mehr
ehr witte Betten schüddeln.
Se seggt, dat warrt to swoor för ehr —
dor gifft nix an to rütteln.

"Fru Holle, Wintertied is nu!
Woneem blievt denn de witten
Sneeflocken, segg mal, drömelst du?!
Wi töövt hier mit'n Slitten!"

Fru Holle seggt: "Mal nich so frech!
Dat is nich na mien Smack!
Snee gifft dat keen. Nu wohrt sik weg!
Ik hau nu in'n Sack."

Tja, dor warrt de Gesichter lang!
Nie wedder witte Wiehnacht?!
En Nafolgersche söökt wi bang,
een, de dat maakt, was sie macht!

Nomen est omen, geiht de Sprook
("En Wiespahl is de Naam"
heet dat (Latiensch, dat köönt wi ok!)):
Sneewittchen heet de Daam,

de bi de Dwargen Ordnung höllt.
Is dat de recht Persoon
för de Akschoon "Snee för de Welt"?
"Nee! Ik heff noog to doon!"

Rapunzel lett al lang wat daal
vun'n Toorn — will se nich snien?
"Bestimmt nich", seggt se, "laat mi maal!
De Keerl dor ünnen lett kaptaal,
ik glööv, de will mi frien!"

Al kümmt en prächtig Mannsbild fix
den Zopp na baven kladdert;
de Dör klappt to. Mit Snee warrt't nix,
wenn binn dat Betttüüchs fladdert...

Wokeen kümmt nu denn noch in Fraag?
Wi sünd al ganz perplex.
In so en utsichtslose Laag
fraagt wi sogor en Hex!

"Tjaa", seggt de Hex, "dat kunn ik wohl!
Ji brukt ok nich lang betteln.
Man nüchtern nich! Mien Maag is hohl.
Eerst freet ik Hans un Gretteln!"

Wi wüllt noch "Wohrschuug!" schrien — to laat.
To fallt de Klapp vun'n Aven,
staats Hänsel warrt de Hex nu braadt.
— Un noch keen Snee vun baven!

Dornröschen weer ganz willig, man
se röögt sik nich, infroren
steiht se, dat Kissen in de Hand —
steiht so noch hunnert Johren...

...wenn nich en Prinz to'n Küssen kümmt.
Da kümmt he al! Sünd wi nu reddt?
He küsst ehr! Se warrt waak! Dat stimmt!
Se smuust! Dat Kissen fallt — se nimmt
gor keen Notiz — se smuust!! Dat Bett
is nu för anneres bestimmt...

De tücksche Deern! Nee, dat deit weh!
Köönt wi mit Steerntaler besteken
de söben Swaben? Maakt de Snee?
Nee, se wüllt mehr! — Ja, de köönt reken!

Vertwievelt, schreckt wi nich torüch
vör Kinnerarbeit — Roodkäppchen
schall snein! "Nee", seggt se, "ik doch nich!
Ik bring mien Oma Broothäppchen!"

Fru Holle, nee ok, heff doch Barmen!
Wat warrt doch ut de Skisaison?!
Hotelbedrievers warrt verarmen,
un ok wi sülvst hebbt nix dorvon!

Een krasse Typ, den hebbt wi noch:
Dat Rumpelstilzchen! Fraag mal an:
"Du, äh, du, Dingsda, du kunnst doch..."
He grient: "Wo heet ik denn?" — O Mann!

De Iesenhans, dat ole Oos,
speelt wedder mal den wilden Mann,
un de perfide güllen Goos,
de faat wi beter gor nich an!

Prinzesskens sünd verwöhnt un fuul,
de packt nich to, de hebbt keen Aart!
Huusarbeit? Pah! Dor seet en Uul!
To fuul is ok King Drosselbaart.

Sneeweißchen un ok Rosenrood
sünd willig, man de Rosen piekst
de Wäsche twei. Dat geiht nich good!
Süh to, wo du den Snee herkriegst!

Fru Holle, och, nu heff en Hart!
Düt is dat letzte Maal, wi swöört!
— Fru Holle op ehr dröge Aart
seggt: "Dat heff ik doch al mal höört!

Dat treckt nich mehr, ji hebbt verscheten!"
Dat bröch uns meist üm den Verstand.
Man endlich keem en helpen Hand,
de hett den Kraam ut'n Düüstern reten!

Uns Redder keem! Keen Minsch nich, nee!
Kiek: utstaffeert as Moder Geiß,
maakt uns mit fliedig Schüddeln Snee
de böse Wulf, mal ganz in Weiß.


Foto Fru Holle: Onderwijsgek at nl.wikipedia
Fotos Sneelandschap: cocoparisienne

13.12.2018


na baven