De Elbphilharmonie — en Biotop

vun Cord Denker


An de Elw, dor, in den Regen,
steiht een Huus mit open Dack...
"Hoch un Tief", de schulln dat richten,
schulln dat Dack nu endlich dichten,
man denn hau'n se in den Sack.

Un de Wind geiht dör de Finster
un he lacht un fleit' sien Leed
öber all de Millionen:
Ward sick de denn noch mol lohnen?
Dat de Kunst een Wunner blöht.

Vele Johrn tööwt de Muskanten,
dat se endlich fiedeln köönt:
Op de Bühn dor in de Hallen
schüllt de Harmonien schallen,
wenn de Chorgesang dor töönt.

Un Stadt Hamborg weer tofreden,
stunn dat Huus nu endlich kloor.
Olaf Scholz müss dreemol brüllen:
Den Verdrag doch to erfüllen!
Worüm is dat bloots so swoor?

Jo, nu kümmt de Saak in Gangen,
man dat nimmt een anner Loop,
denn de Duven, dor to nisten,
sünd in Schutz op rode Listen:
Un dat Huus blifft Biotop!

Melodie: An der Saale hellem Strande


Bild Elbphilharmonie: Kay Baumgartel/Wikimedia Commons
3.3.2013


na baven