Klützer Winkel in'n Maimaand: Broot statt Honnig
vun Antje Heßler
To'n Anhören hier klicken:
Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.
"Laat uns doch mal wedder na Mekelnborg na den Klützer
Winkel in den Leonorenwohld föhrn", prenzel ik mien Mann
an. "Al wedder mit de Fähr över de Traav! Du weetst
doch, wo düür dat is!", brumm he in sien Bort. "5,20
Euro wüllt se nu vun uns hebben!" "Ach laat uns man,
de Raps hett noch n'beten Farv, un de ersten Mahn- un Roggenbloom
blöht al."
Neegsten Dag möken wi uns bi herrlichen Sünnenschien up
den Weg. Dat güng över Pötenitz un Harkensee in de
Richt vun Kalkhorst. Rechts vun uns weer al de Leonorenwohld
to sehn. In Kalkhorst stünn Rankendörp up den Wegwieser
na den Wohld. Rapsfeller un ole Eekbööm süümten
unsen Weg. An de Kant blöhten wohrhaftig al de Mahn- un lüchend
blagen Kornbloom. Dat weer so richtig schöön. Koort vör
den Wohld wöörn wi en buntes Schild wies. "Honig aus
eigener Imkerei, Verkauf 700 m" stünn dorup.
"Oh,
dor föhrt wi hin. Mien Honnigglas is meist leer. Dor kann ik
mi niegen köpen!" Dörch dichten Wohld güng dat
wieder. De Weg wöör ümmer smaller. Up eenmal düker
wedder en Schild "Honigverkauf"up. Dörch de Bööm
kunnen wi en Huus sehn. Mank twee dicke Linnen wöörn wi
de Huusdöör wies. De güng up un en junge Fru keem uns
in de Mööt: "Sie wollen sicher Honig kaufen. Der Honig
aus eigener Ernte ist leider ausverkauft. Erst in ca. 14 Tagen haben
wir den frischen Rapshonig!"
De Huusdör mang de Linden, dorvör
de grote Ekendisch
De Goornpoort
|
Schaad! Up uns Fraag, up wi uns denn n' beten up den Hoff ümkieken
un ok knipsen kunnen, nick se mit den Kopp un wies uns de Goornpoort.
"Mein jüngster Sohn zeigt Ihnen den Garten." Johannes
möök uns de Poort up un wi weern glieks in en groten Appelhoff.
Mank de Appelbööm stünnen eenige Immenstöck. "Das
sind Zuchtbienen", kläär uns Johannes up. De annern
Stöck weern na de Rapsfeller ümtrocken.
Johannes. Ünner de Mütz stekt
bannig veel Künn
|
Ünner de fackkünnig Föhrung vun Johannes hebbt wi
den Goorn un den Hoff kennen lehrt. De Jung wüss goot Bescheed.
Un dorbi keem he düssen Sommer eerst in de School. An't Enn vun
den Goorn sehgen wi en Füür. Na uns Fraag meen Johannes:
"Das ist in unserem Backhaus. Da backen wir unser Brot."
Hier wahnt de Zuchtimmen
|
Längssiet vun't Hus
Füür un Flamm för frisches
Broot!
|
Dat höör sien Vadder, de intwischen vun't Feld na Huus
kamen weer. "Da gehen Sie man hin und gucken sich das an!",
meen he. "Johannes, zeig den Leuten den Weg!" Dörch
den Gemüsegoorn kemen wi na dat Backhuus. En Mann haal jüüst
de noch glönigen Holtkloben ut den Aven. "Der ist heiß
genug," meen he. Kratz noch den Rest Asche ut den Aven un löösch
de letzte Gloot mit en nattmakte Patsche.
De Gloot...
...warrt afpatscht...
...trechtstukt...
...un na blievt de aschigen Holtklaben.
Dat frische Broot kümmt!
Dor
bröch Johannes' Vadder ok al dat Brot. Up en höltern Schuuvkoor
stünnen wull dörtig Kastenformen füllt mit Brootdeeg.
Twee Kokenbleechs weern mit Semmeln beleggt. Sehg allens richtig lecker
ut. Een na'n annern wöör up en Holtschuver in den hitten
Backaven schaven. Johannes dörf ok en Brot up den Holtschuver
setten. In den Backaven schööv aver blots de Mann de Brote.
Dat weer för Johannes to hitt un to gefährlich. As allens
in den Aven weer, möök de Mann de Döörn to. "Nun
müssen wir warten, bis die Brote fertig gebacken sind."
Allens dicht. Dat kann duern!
De Brötchen
|
Na mien Fraag, wi lang dat duurt, meen de Vadder: "Die Brote
müssen eine Stunde backen." Wi wull'n uns al up den Nahuusweg
maken. "Warten Sie, die Brötchen sind in zehn Minuten gut.
Bleiben sie noch hier. Mit uns zusammen können sie dann gleich
die Brötchen probieren!"
De Mann haal wohrhaftig na tein Minuten goldgeele Semmeln ut den
Aven. Al tohoop güngen wi wedder dörch den Goorn na dat
Huus. Dor harrn de Fruunslüüd ünner de Linnen den groten
Eekendisch andeckt.
En herrliche Anblick!
De Koffie-Runn
Sülven maakte Bodder mit en Bild dorup,
en "Model"
För
jedeen stünn en Beker mit Kaffee up den Disch. Up en Teller leeg
sülvstmakte Bodder. Dorto de noch warmen Semmeln. All langen
sülfstverständlich to. Dor hebbt wi uns ok nich mehr nödigen
laten. In de Twischentied weer dat Brot ok trecht. Goldbruun legen
de Brote up de Schuuvkoor neven uns.
So en behaglich Mahltiet mit tofreden Lüüd hebbt wi al
lang nich mehr hat. Honnig hebbt wi nich mitkregen. Dorför sünd
wi aver ganz glücklich mit en Brot un sülfstmakte Bodder
na Huus föhrt. Den Honnig haalt wi later. Up den Dag freut wi
uns al.
Dat Broot is goot!
5.6.2011
|