Dat Immenjohr

vun Uwe Mohr


 

Wilhelm Busch:
Schnurrdiburr odder de Immen.
Plattdüütsch: Uwe Mohr

Wees mi grööt du leve Mai,
mit Loof un Blöten in Wold un Weid'.
Weest mi grööt, leve Immen,
vun de Morgensünn anstrohlt!

Wat fleegt ju hööglich rin un rut
in Imker Dralles Immenhuus.
Un weest to düsse Morgentied
so fröh schon fuller Dedigkeit.

För Klauer is hier nix to moken,
denn buten stoht de Huusdöörsuldoten.
Un all de fliedigen Arbeitsimmen,
se meten stillvergnögt,
bit sik Siet bi Siet, fein sössgeeckt,
ward en schöne Zell torecht.

Kiek, Putzimmchen, se bringt Stoff vör de Döör;
jo! Ok dat Reinmoken mokt sehr veel Möh'.
Un wi leeftallig sorgt de Pleegimmen
för de lütten Wickelkinner!
"Ik bruk Woter!", röppt 'ne Pleegerin.
"Un kookt glieks Pollen, so gau as dat geiht!"

Ok süht man de Zofen düchtig rönnen;
opstohn will Majestät nu gern.
Fein torechtmokt is se wedder en Herrin;
mit Fröhstück kümmt de Hoffstoot an —
gifft Gelee Royal, ganz no Königinnen Oort un Wies.

Nur de ohlen Brummeldrohnen,
verfreten, dick, fuul un dumm,
de ganz ümsünst in't Huus hier wohnt,
lungern noch in't Bett herüm.

"Oh Mann, is dat all so loot!?",
röppt en ohlen Brummer:
"Wat is mit Honnibroot un Blötennektar?"
"Geduld, ju ohlen Slecker!",
seggt Maja un flücht no'n Krokus,
dat is de Immenbäcker.

"Hier, düssse Kringel, frisch un sööt,
nimm se hin", seggt Krokus, "un grööt
mi ok Aurikel, wenn du se dröppst."

Nu gau no Huus! Denn binnen gnurren mit Gebrumme
schon de fuhlen Drohnenmachomannslüüd.


26.10.2014


na baven