Landsgoornschau 2016 in Eutin

vun Gertrud Everding

Mann, wat harrn wi för'n Glück! De Sünn strahl an'n Heben, as wull se lachen över uns Minschen! Avers en düchtigen Wind pust' uns all üm de Ohr'n — un nu weer ik mit Frünnen poor Stünnen in Eutin bi de grote Landsgoornschau.

En lütt Stück achtern Ingang weer en grote wiede Blomenwisch to sehn. So wat von bunt — heff ik woll von Kinnertiet an nich mehr för de Nees kregen. Un wat se duften dä!
Much mi an leevsten dor rinkuscheln, de Ogen tomaken un blots snuppern.

En üppige Blomenwisch...

...un en magere — dat is so plaant

De Weg an'n See laadt in

Aver ik wull jo noch mehr sehn un nich hier glieks vör Anker gahn. Nee — dat geiht wieder, leve Lüüt! Ik kümm mit!

De vulle Rosentiet is ja woll Mitte Juli meist vörbi, doch ik heff an Weg noch wekke funnen — un wat scheune Farven! Eutin nöömt sik ja ok "de Rosenstadt", un den Naam hefft se Ehr maakt. Heff de Rosen glieks fotografeert. De Regen hett se noch nich ümbröcht. Hier in düssen Park an'n Rand von den Eutiner See süht dat wunnerscheun ut. As in Märken!

Rosen ... nich ut Italien ...

... nee, de sünd ut Eutin!

Rüük maal, Duft giff dat hüüt meist nich mehr

"Weiße Rosen aus Eutin...

...sagen mir, komm recht bald wieder!"

Lütt Passagierscheep fohrt dor ok rümmer, swemmen deit sowoso keeneen von de Minschen. De gahn al blots spazeern un kieken sik de Gegend un de scheunen Blomen an. To'n Baden weer dat ok to köhl, wat schaad! Ik weer süns wiss an levsten in'n See rinjumpt!

An't See-Över...

...un ünner de Wicheln

So bün ik denn losstebelt un heff mien Fotoapparat in Anslag bröcht.
De Dahlien weern 'ne reine Pracht — sogoor en fast swatte heff ik sehn. Meist as'n Wunnerbloom stunn se dor! Ik muss mi kniepen: Is de würklich rejal hier in Park un nich ut Plastik? Natürlich heff ik ehr plückt — mit mien lütten Digital-Knipskassen.

Wat ik aver ok sehn heff:
De dulle Regen hett düt Johr veel kaputt makt. Ik kunn mi jo frein, dat överhaupt noch Blomen dor sünd. Un gröön weer dat man as in'n Dschungel!

Planten, de magere Böden leevt

Thymian — kennt jedeen bi Hoosten und ok in de Köök. Schöne Thymian, geiht dat hier na den Kökengoorn?

Kaffeedrinken wüllt wi in Kökengoorn. Na, da möten wi man erst maal henlopen! Tallen geev dat nich to finnen, also hefft wi per Wegwieser söcht un söcht — bit uns Fööt beten rund weern, maal rechts, maal links un denn ok maal wedder trüch.

An't Enn hefft wi den Köökengoorn doch funnen. He harr sik good vör uns versteken, man nich good noog för uns gemeenschaplichen Spürsinn!

Wegwarte för Koffi, na den een goot slapen kunn! Kaffeeersatz, Zichorie.
Ji schönen Stengels, woneem is hier de Kökengoorn?
De Weeg sünd so verworren as ji!

Teufelskralle — för veele Morsgebreken un ok för Rheuma un Podagra.
Düwelskrall, du rode Pracht, wies mi doch den Weg!

Baldrian, dor seet aver nu graad keen Kater in de Nehgde, ik meen, wegen den Duft! — De lila Bloom is Sünnhoot, Echinacea, de grote Hülp bi Grippe.

Överall, wohen ik keem, heff ik in Stillen Anke Nissen höört, de uns vele Johr lang von de Krüder vertellen dä. Ach leve Anke, du hest mi so fehlt! Besünners in den Aftheker-Goorn, bi Kamille, Baldrian un Sünnenhoot. Bün seker, du harrst mi veel to vertellen wusst!

En Parkbank hett uns denn to Rast deent. Du weerst natüürlich bi mi, mien Anke — ok in'n Kökengoorn! Wi hefft tosamen de Krüder ehr Namens geven — sünners du.

Silberdistel, för wat de goot is, dat weet ik ok nich, aver pieksen deit se! Anke weet dat...

Süht ut as Mohn! Süht ut as Mohn, buut hier woll een Heroin an? Komische Plant – wat de verdwaars ut de Ogen kieken deit! — Anke weet sachs, wat dat is...

De Sünn stunn hooch, aver ok de Wulken weern dor, un de sehn mächtig swatt ut. Noch hölln se sik aver torüch. Wi geneten uns Koffi un höpen dat Beste.

As wi Kaffee un Koken achter uns — schall heten: binnen uns — harrn, kemen dor mit'n maal poor Minschen mit Puderperücken un Reifrock — de ganze adelige Schloss-Sellschap keem vörbi, mit Sünnenschirm un Pompadour. Sogoor en Schloss-Soldaat mit Hellebarde un Dreespitz!

Man nich so snippsch! De Fru will ja man blots maal fotografeern!

De schönen Damen ...

... un de prachtvullen Keerls

Wat heet hier prachtvolle Keerls? Ik bün kittelig, Mann! Stell blots dien Degen in de Eck! Laat uns en Menuett danzen!

Drööm ik? Wat schall dat hier? Ik faat an mien Jack! Nee! Dat weer keen Spitzenbluse! Un ik harr ok keen Reifrock an. Dat weer man blots mien deftige blage Büx för Wannerstieden.
Ik bün denn aver gau henlopen un heff de Hofschranzen all fotografeert. De weern bannig fründlich — gor nich verdreiht.

Un denn? — Un denn — op eenmaal fung dat an to pladdern — dat gütt mit Bütten un Baljen!
Gau sünd wi na den Shuttlebus rennt.
Natt as de Katten güng dat na Huus.

Tschüß mien Anke!
Tschüß leve Lüüt!