Ok de Wöps is to Gast bi den wundermilden Wirt!
|
Augustappel
vun Antje Heßler
Se köönt de Fotos per
Klick vergröttern. Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop
op de Browser-Symboolliest.
"Wi mööt unbedingt na de anner Siet, na Meckelnborg,
na de Augustappelbööm kieken." Wi seten bi't Avendbrot
up de Terrass. "Weetst noch, dat letzt Johr harrn wi keen Glück.
An de Bööm seet kuum en Appel. Villicht dreegt se dütt
Johr." Up mien fragenden Blick meen mien Mann: "Du giffst
ja doch keen Rooh, denn laat uns man los!"
Annern
Moorn möken wi uns up den Padd. Enen Korf un enen Büdel
harr ik al in den Kufferruum stellt. Up de anner Siet in Meckelnborg
staht veel Appelbööm an den Stratenrand. De Appels weern
aver noch nich riep. Ik harr dat up de Augustappels afsehn. De Bööm
stünnen ok nich an de Straat, se stünnen an'n Feldrand.
Seker weer dor mal en Goorn.
Un wohrhaftig, al vun Wieden lüchen de hellen gelen Appels uns
an. Ünner de Bööm legen mank breetpeddt Brennetteln
un Koorn jede Menge Fallappels. Ok anner Lüüd harrn sik
al bedeent! En herrlich söötlichen Ruuch na Appels
steeg uns in de Nees. Dat harrn ok de Wöpsen mitkregen. De seten
an de fulen Stellen un leten sik dat goot smecken.
Wi söchen uns vörsichtig de noch goden Appels ut un sammeln
se up. Bald weer uns Büdel full un wi bröchen de Appels
na't Auto in den Korf. "Dat sünd noog", meen mien Mann,
"dink doran, de Appels hollt sik nich lang. Du müsst se
vunavend noch schellen!"
Tja, nu mutt ik se alle schellen!
De Fohrt harr sik lohnt. Up den Nahuusweg vertell ik vun fröher.
Wi harrn in unsen Goorn ok twee Augustappelbööm. As Kinner
hebbt wi ümmer keken, up dor al de ersten
Appels riep weern. Dat weer för uns en groot Vergrnögen,
in en frisch vun Boom plückten Augustappel to bieten. De Saft
leep uns ut de Mundwinkel hindaal. Mien Modder sä denn: "Dat
is meist so, as wenn man Champagner drinkt!"
"Weets watt," meen ik to mien Mann, "ik maak uns to
Huus glieks noch enen Appelpannkoken. Un vun den Rest kaak ik Appelmoos."
Mien Naversch hett ok noch 'n poor Appels afkregen. Se meen: "Der
Geruch von den Äpfeln erinnert mich an meine Kindheit!"
Ik glööv, uns Kinner kennt gor keen Augustappels mehr.
Klar, düsse Appel höllt sik
nich lang!
|
De Klarappel
Dat Beleevnis hett mi dorto bröcht, mi över den Klar- oder
Augustappel klook to maken. Hüüt gifft dat kuum noch Augustappels.
De Bööm warrt nich mehr anplant. De Appels laat sik nich
verköpen. Se hoolt sik nich lang noog un köönt nich
lagert warrn. Hüüt kann man frische un riepe Appels dat
ganze Johr över köpen. De Sorten köönt lagert
warrn. Kaamt oftins ok ut anner Länner.
Koornappels
|
De Sommerappel, Augustappel oder Klarappel tellt to de Tafelobstsorten.
He is bi uns de eerst riepe Appel un fallt oftmaals in dat Koorn,
dat noch up de Feller steiht. Dorüm driggt he ok den Naam Kornappel,
Wetenappel oder Ährenappel. In dat Johr 1852 wöör düsse
Soort vun Lettland na Frankriek levert. Vun dor wöörn de
Appelbööm över Boomscholen in Europa bekannt. Hüüt
gifft dat blots noch wenig Augustappelbööm. Schaad!
De Bööm un de Appels sünd direkt en Rarität woorn.
To'n Anhören hier klicken:
Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.
|