Notizen ut'n Nevelmaand


wi seht dat noch, dat sommerland,
man dat wiekt ut uns künn.
ümfangt uns al de dunkle kant,
kiekt wi noch na dat gröne band...
man dör de achterdör vun tied
sliekt sik dat weg, dat nüms dat süht.
winkt sülvtironisch mit de hand...
wi staht un söcht den sinn.

de storm güng över land un pack
dat an, neem em dat pass.
de dicke eek verdrillt he, zack,
verdreiht nich telg, nich ast,
nee, ganze bööm; he wickelt ehr
püük in sik sülven in
as zynisch-künstlerisch pläseer.
se dreiht sik üm sik sülvst un steiht
un kiekt na ehr vergangenheit...
nu söök du sülvst den sinn.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet