Notizen ut'n Nevelmaand


wokeen gifft uns so'n nevelmaand,
so klaar, de uns ümgifft,
de moi uns un dat land bewahnt
un us den weg na't water bahnt
mit gröne schaddenschrift?

 

 

 

 

de sünn duukt op to'n ünnergang.
dat, föhlt wi, is gewaltig
un maakt verlegen. un ehr lang
sünd wi alleen in't schaddenbang,
mit wesen in tosamenhang
unsichtbor, veelgestaltig.

 

gifft't överhaupt, wat een nich süht?
nix pröövt un nix bewiest dat.
föhlt noch de bööm, wenn dunkel kümmt,
wenn kimm un nacht de welt ehr nimmt,
dat se een keed sünd, een geblüt?
dat se een duft weern, lang, nich hüüt?
— gott geev ok us in sine güt,
dat wi enanner bistaht.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet