Notizen ut'n Maimaand


un wedder grööt dat fründlich land
as harr't nienich en anner geven —
dat leed, dat vun düt land uns süng,
hett al lang wintertied nich swegen.
dat klüng ganz lies, weer klaar to höörn,
wenn ok vun feern —
un ok dat land, dat wi nu seht,
is gor keen land. dat is en leed.


en stiegen fallen, schüümen stahn
en lüchten, en nich-wieder-gahn
en weke brandung, törmen fall,
en luutlos bruus ahn wedderhall —
so reglos rullt de gröönfloot, stiggt
bet an de grenz vun tied — un brickt.


ut woold sin lichte kanten rullt
verkanntes kleinod, inkaguld,
kostbore överfloot ahn teel —
warm lüchen stämm gifft't hier so veel —
de woold hett dorop gor nich acht —
kaam, sliek di an, nimm di en deel
vun't guld! ik holl de wacht.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet