Notizen ut'n Märzmaand


krokuswisch in'n alsterbagen —
all bilütten warrt dat nacht,
dunkel liggt in'n brückenbagen,
dunkel hett al an us dacht —
krokus merkt nich, dat dat dunkelt,
denkt an blaag un sünnengeel,
un sin witt un lila funkelt,
wenn bi nacht de alster munkelt,
as en steern in't wellenspeel.


 

an't langbett

sünd steen, de hier begraven liggt...
is eer alleen dat, de ehr driggt?
draagt se de eer?
de een hier eis to graff leggt hett,
lang liggt se hier, liggt lang to bett —
orr is dat leer?

 

 

 

 

liggt steen an steen in lange reeg...
sühst keen verhollen, keen beweeg —
orr bloots nich mehr?
is allens ja, as harr sik't röögt,
as harr sik dat noch jüst beweegt —
noch nich lang her...

un apen is dat in de midd.
da atent't ut, vernimmt min schritt.
ok ik, ik höör —
de hier maleis to graff weern daan,
gifft't ok för de en uperstahn?
— wenn dat so weer...?

 

dat water spegelt in den steen
den heven. wi sünd nich alleen
op mennig aart.
na buten geiht de wiede blick,
un steenern wacht höllt in uns rügg
verleden gegenwart.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet