Notizen ut'n Heumaand

dat land, as dör en fenster sehn —
dat land as maalt, dat land ut drööm,
dat dör min nüstern aten haalt —
jüst in min seele is dat maalt.

dat land kiek trüch dör ruum un tied
in'n schadden, kiekt, as wenn't mi süht —
as harr't in'n spegel sik erkannt:
min seel is maalt jüst in düt land.