Notizen ut'n Aprilmaand
Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing

 

 

bovenau

bagen rund un bagen spitz,
spitz in licht un rund op ritz,
bagen hell op düüstern grund,
swatt op spitz un witt op rund,
bagen fründlich, witt bekappt:
streng harrst ween wullt. — hett nich klappt!


helle barkenstämm

sachen geflecht vun adern, de sik
vör unmeten düüsterwoold renkt —
den woold kennt nüms, he is, wat wi sünd;
man ji sünd dat, wat denkt.


anbarg, so ganz
anbarg, dat achter
din hööchtpunkt nienich bloots welt töven kann;
dat mutt en niegen anbarg ween.
as du dat al büst — de höögste punkt vun'e welt —
mutt dat de anbarg vun heven ween.
din rand, de du sülm büst, is nich de eer ehr rand
man heven sin.


  en slicht moraalgedicht (bi'n anblick vun'n regenbagen an'n avend, as de schadden al lang sünd)

dor, neemhen de schadden sleit,
is dat, neem de bagen steiht:
blangen lange schadden
loopt de besten padden.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet