Moderspraak, mien Wegenleed;
en liesen Wind geiht över't Reet.
Spraak, segg, büst du blots Norm un Maat?
Nee, du büst Freid mi, fröh un laat.
Moderspraak, büst Schuul un Leven.
Ik fraag mi blots, wat wi di geven.
Du giffst mi allens — Hart un Huus,
Lachen, Wenen, Katt un Muus.
Packst denn woll ok in warmes Klingen
miene Welt an jedeen Morrn,
und sogoor de Engels singen.
Kiek, dor flüchten glieks de Sorg'n!
Moderspraak, wo du graad büst,
is mi, as wenn't de Heben is.
