Lübeck. Grafik vun Jutta BredowLübecker Geschichten:
Börgermeister Krohn

vun Karl-H. Nissen


Geschichten ut Lübeck, wat heet dat?

Also, ik heff mi dacht, ik reis mal so dörch de Tiet, so as mi dat in den Sinn kümmt. Dat geev gode Johr für Lübeck un nich so gode, man lütte Geschichten, de geev dat jümmers.

Wo de her kaamt? Ik heff sammelt. August Düffer ut Lübeck hett welk upschreven un Kurt Karl Rohbra un Corl Budich un noch vele mehr.

Dor gifft dat Geschichten, de sünd in Hamborg orrer in Bremen tohuus, de heff ik ümsiedelt. Bekannte Plattdüütsche, so as Reimer Bull, hebbt vertellt. Und dat kann ok sien, dat ik gor nich mehr weet, wo de Geschicht herkümmt.

Ik vertell vun Börgermeister un Wienhändler, vun Kooplüüd un Handwarkers, vun de lütten Lüüd un vun olle un junge, vun Fruunslüüd un Mannslüüd un vun dat, wat de alle Daag beleevt hebbt.

Börgermeister Krohn

Ik fang mal an mit mienen Fründ, mit den Börgermeister Krohn. Lange Tiet geev dat veer Börgermeister in uns Stadt, hüüt is dat anners, dat gifft man blots noch enen. Un ik vertell ok en beten vun den Wienhändler Bredow, de weer Raatsherr.

Krohn hett glieks vörnan in de Königstraat wahnt, nich wiet af vun de Gemeinnützige.
He harr en groot Huus, dat geev dor enen Kutscher un enen Huusknecht. En Fru harr he ok, ut en gode Lübecker Familie, un denn hören ene Kööksch un ene Mamsell un en ganze Reeg Huusdeerns dorto.

Uns Börgermeister harr en poormal in de Woch in't Raathuus to doon, wichtige Saken, ok mal nich so wichtige. En ollen Raatsherr hett mal seggt, Stadtsorgen, de geev dat nich, dat leep allens vun alleen. Dat weern noch Tieden!

Liekers harr uns Börgermeister Sorgen. Den enen Dag, dor wull Bredow em besöken, dat geev wat to besnacken. De lüttst Huusdeern — Lieschen hett se heten — maak em de grote Huusdöör up, un ehren Knicks dorto, denn weer se gau wedder weg. De Mamsell leet sik gor nich sehn. Nu keem Fru Börgermeister üm de Eck.

"Ach Se, Bredow, nee, hüüt passt dat nich. Kamen Se man morgen wedder. Krohn hett keen goden Dag hüüt."

"Na, wi kennt uns al so lang. Ik gah mal rin."

He kloppt an de Döör.
"Buten blieven, ik will nümms sehn!", buller dat vun binnen.

Bredow harr keen Angst, he güng rin.

"Mann, wat is mit di! Du sittst hier in dien feine Stuuv in dienen leddern Sessel, de Sünn schient, du hest enen goden Buddel Wien up'n Disch. Wat is dat? Chato la rose, 1863. Wat beters gifft dat gor nich. Un du maakst en muulsch Snuut."

"Ach, du snackst! — Ja, de Sünn schient. Mi genau in de Ogen. Un mien leddern Sessel? De knarrt as dull. Na ja, de Wien is goot. Kumm, drink en Glas mit."

Nu sitt se beid dor, seggt nix, dreiht ehre Glääs in de Hännen. Denn höllt Krohn sien Glas so gegen de Sünn.

"Kiek mal, Bredow, süht dat nich ut as roden Samt? Un in de Mitt, dat strahlt meist as en Rubin, nich? Un de Duft!" He fichelt sik dat Glas ünner de Nääs. Denn nimmt he enen däägten Sluck — un haut dat Glas up den Disch!
"Un nu stell di dat vör, Bredow, dat hett mi hüüt morgen de Doktor Leefgröön verbaden!"

Börgermeister un Raatsherren, de hebbt veel to doon in dat Raathuus. De mütt veel snacken. Und dat maakt döstig. Dorüm gaht se all na so en Sitzung na ünnen in den Raatskeller. De Wien dor is goot. Man sitt un snackt un drinkt, un denn mütt man mal rut.

Nu weer dat to de Tiet dormals mit de Klos nich so dull, ok in den Raatskeller nich.
Wenn dat nu ganz ielig weer, denn güng man na buten na den Marien-Kirchhof.
Dat hett dormals allens en beten anners utsehn as hüüt. Na de Mengstraat röver stünn Buschwark, dor kunn man sik gau mal henstellen. Dat weer — ik segg dat mal ganz düütlich — Swienkraam. Börger hebbt sik beschweert, un dor hett de Raat beslaten:
"Keen dor faat kregen warrt, de mütt 3 Daler Straaf betahlen."

Nu weer dat wedder mal en lange Sitzung west, dat help nich, Krohn müss mal rut. Dat weer al beten schummern, en beten wieder lang stünnen noch twee Keerls an de Heck. He harr jüst sien Saak erledigt un wull wedder in den Keller gahn, dor steiht doch mit'nmal, groot un breet, Schutzmann Boll vör em:
"N' Avend ok, Herr Börgermeister. Dat deit mi nu bannig leed, avers Se hebben dat sülms mit beslaten: Nu sünd 3 Daler fällig!"

Ik glööv, Krohn hett enen ganz roden Kopp kregen.

"Oh, Boll, de 3 Daler doot mi richtig weh. Avers seggen Se mal, wat is mit de beiden dor an de Heck?"

Boll grient över sien ganz Gesicht.

"Dat, Herr Börgermeister, dat sünd mien Lockvagels."


Teknen: Jutta Bredow
8.2.2015

 


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet